Çığlık sesleri evet yine başladı çok
korkuyorum adeta kulaklarımı acıtıyor
nereden geliyor bu ses.yoksa kulaklarımı
Oyunmu oynuyor bana anlamıyorum.Artık
biri beni alıp götürsün bu dört duvar
arasından...
İşte sabah oldu, güneş doğdu ve ben hala
Bu karanlık odadayım .ne zaman kurtulucam şu lanet yerden.Biran önce cıkmak özgür olmak istiyorum.ha bu arada ben Gece, 18 yaşındayım annem ve babam ben 4 yaşındayken buraya bırakmışlar kim olduklarını bile bilmiyorum.onları yıllarca arasamda nafile çünkü onlar artık benim için öldüler.ah!olamaz başım çok ağrıyor.Ne yapmalıyım, benim hemen çıkmam lazım buradan.
-Kimse yokmu?
-Açın şu kapıyı!
-Ne var?
-Beni buradan çıkarır mısın,lütfen?
-tamam bekle çıkarıyorum ama bir ses bile çıkarırsan seni öldürürüm anladım mı beni.
-evet anladım
Anlamıyorum çok mu film izliyo bu kız alt tarafı bir kapıyı aç dedik.bu kızda benim başının belası onunda babası ölmüş ve anneside yetimhaneye,yani buraya bırakmış.Normalde beni çok sever ama niye böyle yaptı bilmiyorum.oh!nihayet dışarı çıktım şimdi hemen kaçmam lazım.Ayakkabılarımı hemen giydim,ve koridorda yavaş adımlarla yürümeye başladım.Arkamdan biri sırtıma dokundu
ve beni döndürdü.Bian ağzımdan şu cümle çıktı sadece:
-eyvah!Müdür.
Aferin Gece herşeyi berbat ettin ne diceksin şimdi ona ?, napıcaksın şimdi? diye düşünürken, bianda hızla gelen tokat yüzümü adeta yakmış ve dondurmuştu.o an kaçsammı?yoksa ağlasam mı? bilemedim.Normalde hep vururdu ama bu sefer bi başkaydı.Kanlanmış yeşil gözleriyle bana baktı ve şöyle dedi:
-eğer bir daha kaçmaya çalışırsan seni bu yetimhaneden atarım tamam mı!!!
Sadece kafamı sallaya bilmiştim karşısında.Yine acılarımı ve gözyaşlarımı içime gömmüştüm o gün. 4 yaşından beri öldürdüğüm çocukluk hayallerim nasıl olurda bir anne babanın kızını hiç acımadan kendi hayatları içerisine daldırabilirler.Ben iki kanadını kaybetmiş sadece bir meleğim Gecenin izlerinde boğulmuş bir Geceyim ben!
