De IJsprinses { On Hold }

9. Hallo lieve vriendin

Opeens wandelt Sophia een grot binnen. Ze kijkt haar ogen uit. Overal fonkellen prachtige kristallen, juwelen en nog meer prachtige edelstenen. Wauw. Dit is zo verschrikkelijk mooi. Sophia kijkt haar ogen uit. Ze raakt een paar kristallen aan. Het is echt ongeloofelijk hoe verschrikkelijk mooi het hier was. Onberschrijfelijk veel verschillende edelstenen hingen aan het plafond van de grot. In alle kleuren fonkelden ze trots alsof ze zeiden, welkom in onze prachtige rots. Ze loopt achterstevoren om alles nog een goed te bekijken tot ze tegen iemand aanbotst.
Sophia gilt, terwijl een jongen zich omdraaidt en met zijn zwaard in haar zei prikte.
Sophia's ogen werden groot en snel doet ze een stap achteruit.
'Wie bent u!?' spreekt de jongeman. Hij was iets langer dan Sophie, bruin half lang haar en erg slank.
'Prinses Sophia, De IJsprinses van het sneeuwrijk..' stamelt Sophia.
De jongen bekijkt haar onderzoekend van top tot teen terwijl hij zijn ogen fijnknijpt.
'Ik ben op zoek na-'
Opeens voelt ze een klap van achteren en verliest ze haar bewustzijn.

'Jij sufkop! Waarom sloeg je haar neer?!' hoort Sophia vaag een stem.
'Ik dacht dat je in gevaar was Andrius!' antwoord een andere stem. Het klinkt allemaal heel zacht en verweg. Langzaam begint Sophia haar bewustzijn weer terug te vinden.
'Ik kan mezelf toch verdedigen.' Antwoord de eerste waarna ik veel gerommel hoor.
'Pas toch op! Straks laat je der nog vallen!' Steeds helderder begint Sophia te horen. Haar zich is nog wit en ze houd haar ogen dicht.
Sophia kreunt even. Meteen voelt ze de spanning stijgen.
'Zou ze...' Begint de ene.
'Wakker zijn?' maakte de ander zijn zin af.
Sophia knipperde langzaam met haar ogen. Ze begon weer zicht te krijgen. Twee bezorgde jongemannen keken haar aan.
'Wa.. waar ben i..ik?' Stamelde Sophia terwijl ze om zich heen keek. Ze ontdekte dat ze op een van bamboe gemaakte brancard lag.
Sophia merkte dat haar keel erg droog was en ze erge hoofdpijn had, wat ze niet erg op prijs stelde.
'U bent in een ondergronde grot in het GrottenRijk.' Antwoordde de jongen en keek haar zorgzaam aan.
'Beeng me naar Mirean!' fluisterde Sophia, aangezien haar keel pijnlijk brandde.
Ze greep de jongen met donkerblond haar, de andere jongen dus, vast en vroeg.
'Breng me naar Camilla!'
'Ik weet het niet hoor...' zei de bruinharige jongen een keek haar zwaar vertwijfeld aan.
'Ik ben de IJsprinses.' stamelde ze fluisterend. De jongens wisselde even een blik met elkaar.
'We kunnen je beter naar..' begon de donkerblonde.
'Alsjeblieft!' Smekend, bijna huilend keek Sophia het tweetal aan die nogsteeds aan het lopen waren met Sophia op de brancard.
'Hmm...Okee dan maar.' Zei de Bruinharige.
Direct daarna verloor Sophia haar bewustzijn weer, doordat ze zo moe en uitgeput was.

Sophia schrok wakker.
Ze lag op de grond met de twee jongens gehurk naast haar.
'We zijn er' zei de ene glimlachend. Ze gingen opzei en Sophia ging langzaam zitten. Ze zag een prachtige fonkelende poort vol kristallen en hangende edelstenen. Er waren veel reliëfs en verschillende regenboogkleuren gebruikt. Hij was reusachtig dat je met zijn 30en naast elkaar en doorheen zou passen. Sophia was erg onder de indruk van de prachtige bouw van alle dingen in het GrottenRijk. Ze stond tegelijkertijd met de 2 jongens waarvan ze, tot Sophia's grote ergenis, nogsteeds niet hun naam wist. Op weg naar de poort vroeg ze het hun.
'Ik ben Alex Landius.' Antwoordde de donkerblonde.
'Ik ben Peter Landius.' Antwoordde de andere, die met het bruine haar uiteraard. Op dat moment liepen de 3 leden de poort onderdoor en kwam kasteel Mirean in zicht. Het was een reusachtig wit kasteel met overal waar je kon kuiken uitstekende lila kleurige dakentjes. Aan de onderkant stonden mooi afgewerkte zuilen die zich mooi aansloten aan de rest van het kasteel. Huppelend liep Sophia erheen met de gedachte eindelijk haar lieve vriendin weer te zien. Haar jurk was inmiddels al droog geworden en zag er al wat beter uit, ze kon zich nog wel vertonen. Ze liepen naar binnen.
'Hier is de troonzaal, ik zal je wel even introduceren. Dat er iemand aankomt.' zei Alex die nogsteeds niet vertrouwde dat Sophia een prinses was.
'Nee dat hoeft niet.' Ze keek de jongens aan.
'Mag ik?' en ze gebaarde dat de jongens uit de weg moesten. Ze stapte een beetje onwennig aan de kant en Sophia deed langzaam de deur open. Ze stapte naar binnen en keek omlaag.
'Hallo...' Begon Sophia en ze keek omhoog, recht in her verastte gezich van Camilla.
'Lieve vriendin.' Maakte Sophia sierlijk haar zin af. Camilla slaakte een gil. Ze kon niet geloven dat haar allebeste vriendin voor haar stond.
'Ohmygosh!' Gilde ze terwijl ze naar Sophia toe rende. 'Ben je het echt!?' Schreeuwde ze. Terwijl ze bijna óp Sophia sprong om haar te onhelzen.
'Ben je hier echt. Sophia, de IJsprinses?' ze maakte zich los uit haar omhelzing en keek haar van top tot teen aan. Ondertussen waren de jongens binnengekomen die niet geloofde dat ze Prinses Sophia niet hadden vertrouwt
'Ja, ik ben hier echt!' Riep Sophia terug.
'Maar hoezo? En waarom? En hoe? En jongens wat doen jullie hier?' Vroeg Camilla met grote ogen.
'O, neem me niet kwalijk schat! Ik zal je even een kamer geven waarin je je even kan wassen en even uit kan rusten.' Zei Camilla er snel achteraan.