Τα πορσελάνινα πιάτα με τις χρυσές λεπτομέρειες έχουν τοποθετηθεί στο τραπέζι με το μπεζ τραπεζομάντιλο. Τα ασημένια μαχαιροπίρουνα τυλιγμένα με τις χαρτοπετσέτες και τα κρυστάλλινα ποτήρια στέκουν γύρω από τα πιάτα με χάρη. Το μεγάλο κενό στο κέντρο του τραπεζιού προορίζεται για τα φαγητά του πρωτοχρονιάτικου δείπνου που ακόμα είναι στο φούρνο και στις κατσαρόλες τους ενώ οι πιατέλες τους είναι στα ντουλάπια.
Περιμένουμε τη μικρή Σόφι φέτος, κάθε ένα χρόνο έρχεται να γιορτάσει μαζί μας την αλλαγή του χρόνου και την επομένη φεύγει πάλι και γιορτάζει την πρώτη του χρόνου με την μητέρα της. Αντιστοίχως γίνεται και με εμάς όταν δεν έρχεται το βράδυ της Πρωτοχρονιάς. Είναι εννέα η ώρα, σε λίγο όπου να είναι θα έρθει.
Στέκομαι στη κουζίνα, περιφέρομαι μέσα στο δωμάτιο με τα πολλά ντουλάπια και τον πάγκο στο κέντρο και ψάχνω για λεπτομέρειες που δεν πρόσεξα πριν. Ο Άρης κατεβαίνει κάτω και εισχωρεί στη κουζίνα, ξαφνιάζοντας με και μία πνιχτή κραυγή γλιστράει από τα χείλια μου. Το χέρι μου ακουμπάει ενστικτωδώς το στήθος μου, πάνω από την καρδιά του και τα μάτια μου γουρλωμένα αντικρίζουν τον όμορφο άνδρα που στέκεται στη πόρτα. Φοράει ένα καθημερινό του κοστούμι, θαρρώ πως είναι αυτό που φορούσε όλη την μέρα. Ένα μικρό χαμόγελο τρεμοπαίζει στα χείλια του ενώ κάνει μερικά βήματα προς τα εμένα.
«Με τρόμαξες!» Αποκρίνομαι και εκείνος με στριμώχνει στον πάγκο με το σώμα του ενώ χαϊδεύει τα χείλια μου με τα δικά του.
«Συγγνώμη, Αφροδιτούλα μου,» Ψιθυρίζει και με φιλάει περισσότερο. Κλείνω το πρόσωπο του στα χέρια μου καθώς ανταλλάζουμε γλυκά φιλιά και τα χέρια του σχεδόν γίνονται ένα με το σώμα μου έτσι όπως με κρατάει και ακουμπάει τη πλάτη και τη μέση μου, τα χέρια και το στομάχι μου.
«Πότε θα έρθει η μικρούλα;» ρωτάω με ένα χαμόγελο όταν απομακρυνόμαστε. Το γέλιο του σβήνει, εξαφανίζεται και αναστενάζει.
«Δεν θα έρθει,» Απαντάει απλά, συνοφρυωμένος και κοιτάει τον πάγκο. Τα χέρια του σφίγγουν τον πάγκο σφιχτά, η πίεση κάνει τα δάχτυλα του άσπρα.
«Γιατί;» Ρωτώ, αφαιρώντας το χέρι του από τον πάγκο και αγκαλιάζοντας το με τα δικά μου χέρια.
«Μη ρωτάς,»
«Γιατί όχι;»
«Απλά μη ρωτάς!» Μου λέει αυστηρά και εγώ συνοφρυώνομαι.
KAMU SEDANG MEMBACA
Μόνο Εσένα
Romansa'ΜΟΝΟ ΕΣΕΝΑ' " Έρωτας είναι ένα συναίσθημα που εύκολα ξεπερνιέται, φεύγει και ξεχνιέται. Αγάπη είναι ένα δυνατό συναίσθημα που φωλιάζει στη καρδιά σου και δύσκολα ξεφεύγεις από τα δίχτυα της.. " Η Αφροδίτη και ο Άρης είναι δύο διαφορετικά άτομα. Εκε...
