Ambulans sesleri kulağımın içinde çınlıyordu. Kalabalığı yararak ona doğru koştum. Yanına çömeldim. Sessizce kulağına "Her şey yolunda" diyerek geri çekildim. Ama değildi. Ölüyordu. Sonsuza dek. En iyi arkadaşım gidiyordu. Kansas'a diye düşündüm. O sadece Kansas'a gidiyor. Uzun bir süre seni ziyaret edemeyecek. Gözlerim sulanıyordu ama güçlü oldum. Elimin tersiyle gözyaşlarımı sildim. Hızlıca oradan uzaklaşmaya başladım. Herkes bana bakıyordu. Sanki en adi arkadaş ben olmuşum gibi... Ama onlar asla bilemezdi. Onun istediği de benim üzülmemdi. Sadece yürüdüm. Arabama bindim ama içim biraz tedirgindi. Sırtımdaki tüyler ürperdi. Bu olduğu zaman her zaman kötü bir şey olurdu. Kapıyı hafifçe araladım. Ayağıma gaz pedalına oturttum. Gaza bastırdım ve kapıyı açıp dışarıya atladım. Kapı hızlıca denize doğru gidiyordu. O anda arabam patladı ve o şiddetle suya daldı. Patlamanın şiddetiyle herkes bana döndü. Hızlıca ayağa kalktım ve koşmaya başladım. Gözyaşlarımı durduramıyordum. O hayatımı mahvediyordu. Mahvediyordu...
