Η ζωή της Νάντια φαίνεται ένας μικρός παράδεισος. Ότι λάμπει όμως δεν είναι χρυσός. Αν και έχει μόλις περάσει σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Ιρλανδίας, έχοντας το αγόρι των ονείρων της και πολλούς φίλους να την περιτριγυρίζουν, πάντα κάτι...
Ο πρωινός ήλιος μπήκε από τα παραθυρόφυλλα του δωματίου χαϊδεύοντας τα μάγουλα της Νάντια που κοιμόταν στο διπλό κρεβάτι. Αυτή γύρισε από την άλλη σκεπάζοντας το κεφάλι της και μουρμουρίζοντας κάτι για την τροχιά της Γης γύρω από τον ήλιο και πως αυτή γινόταν όλο και πιο γρήγορα κάθε πρωί. Μετά από μερικά λεπτά "αγωνιώδους" σκέψης για το αν θα συνέχιζε τον ύπνο της ή θα ξεκίναγε τις υποχρεώσεις της μέρας, πέταξε τα σκεπάσματα από πάνω της και άνοιξε τα ξύλινα φύλλα αφήνοντας τον ήλιο να μπει όλος μέσα. Άνοιξε το στερεοφωνικό και έτρεξε κατευθείαν για ένα καυτό μπάνιο. Αφού τελείωσε φόρεσε μια απλή κοντομάνικη, μαύρη μπλούζα και ένα στενό τζιν παντελόνι. Έπιασε τα μακριά μαύρα μαλλιά της έναν ψηλό κότσο και κατέβηκε κάτω, αφήνοντας το στέρεο ακόμα να παίζει στην διαπασών. Έφτιαξε ένα καφέ στα γρήγορα και κοίταξε το κινητό της για νέα μηνύματα. Είχε ένα από την Ειρέν και δύο από τον Ζέιν.
"Που είσαι μωρό ατελείωτο; Ξεκινάμε σήμερα την ιατρική! Πες μου ότι είσαι όσο ενθουσιασμένη όσο είμαι και εγώ!! Είσαι έτοιμη να αποπλανήσουμε τα γιατρουδάκια; χαχαχ σε φιλώ, θα σε δω σε λίγο."
Ένα στραβό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο της Νάντια καθώς της απάνταγε. Ο ενθουσιασμός της Ειρέν πάντα της έφτιαχνε την διάθεση και την έβγαζε απο την μιζέρια στην οποία έτεινε συχνά να πέφτει. Φυσικά κανείς δεν την κατηγορούσε για αυτό, δεδομένων τον γεγονότων της ζωής της.
"Κολλητή σοβαρέψου! Έχω και ένα αγόρι, αν το θυμάσαι! Θα έρθω να σε πάρω σε λίγο, να είσαι απ'έξω από το σπίτι σου."
Μετά άνοιξε τα μηνύματα του Ζέιν.
"Καλημέρα βασίλισσα! Να έχεις μια υπέροχη πρώτη μέρα στην σχολή!"
"Ελπίζω να σε δω σήμερα!" Ο Ζειν ήταν πάντα υπερπροστατευτικός μαζί της. Μερικές φορές της άρεσε, αλλες πάλι ένιωθε να πνίγεται απο αυτόν...
Του απάντησε πως θα τον έβλεπε μετά την σχολή. Ο ίδιος θα βρισκόταν στο Δουβλίνο για μερικές δουλειές όπως της είχε πει το προηγούμενο βράδυ και θα ήταν εύκολο να τον συναντήσει.
Δευτερόλεπτα πριν βγει απο το σπίτι έτρεξε να κλείσει την μουσική, που πολλές φορές ξεχνούσε ανοιχτή. Κλείδωσε την πόρτα και έφυγε απο την -πλεον ήσυχη- μονοκατοικία της.
Εφτασε μετά απο είκοσι λεπτά στο σπίτι της Ειρέν που βρισκόταν μέσα στην κωμόπολη. Την περίμενε χαμογελαστή στο πλατύσκαλο. "Καλημέρα ηλιαχτίδα" της φώναξε όσο η Νάντια παρκαρε.
Μπήκε φουριόζα μέσα στο αυτοκίνητο, δίνοντάς της μια αγκαλιά και άρχισε να της εξιστορεί το προηγούμενο βράδυ της, στο πάρτι δίπλα στον μόλο. Κάθε δύο λεπτά της υπενθύμιζε πως έχασε που δεν ήρθε και πως θα είχαν περάσει τρομερά.
Η Νάντια ενεργοποιήστε το GPS, καθώς καταβρόχθιζε κάθε λεπτομέρεια της βραδιάς της Ειρέν. Μιας και ήταν η πρώτη ημέρα δεν γνώριζε πως ακριβώς θα έφτανε στο πανεπιστήμιο, το οποίο ήταν στο Δουβλίνο, εικοσιένα χιλιόμετρα μακρια απο το Μπρέι, όπου έμεναν. Μετά από μια ώρα -που φάνηκε σαν ενα λεπτό- και πολλά υστερικά γέλια, έφτασαν σε ένα πλακόστρωτο δρόμο, γεμάτο με καφετέριες όπου σύχναζαν όλων των ειδών οι φοιτητές. Η Ειρέν βγήκε κατευθείαν από αυτοκίνητο αφήνοντας την Νάντια να το παρκάρει κάπου, καθώς εκείνη χανόταν στο πλήθος, όπως είχε συχνά το συνήθειο να κάνει. Της άρεσε να εξερευνεί καινούργια μέρη και μετά να παρουσιάζει στην Ναντια τις μικρές ανακαλύψεις της.
Μετά από αρκετό ψάξιμο η κοπέλα κατάφερε να βρει θέση, μέσα στον πανικό της πρώτης μέρας. Αφού πλήρωσε για το πάρκινγκ κατέβηκε και το πήρε με τα πόδια προς την πανεπιστημιούπολη ψάχνοντας στο τηλέφωνο την κολλητή της. Ο καιρός ήταν ζεστός για Σεπτέμβρη μήνα και στον αέρα πλανιόταν η μυρωδιά του καπουτσίνο και των αρωμάτων που φόραγαν τα κορίτσια, τα οποία προσπέρναγε. Τα δέντρα είχαν αρχίσει να παίρνουν τις αποχρώσεις του κίτρινου , του κόκκινου και του πορτοκαλί, ενώ σε πολλά παρτέρια ήταν φυτεμένες μοβ και λευκές τουλίπες.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Καθώς περιπλανιόταν και είχε χαθεί στις σκέψεις της και το άγχος της καινούργιας εμπειρίας, έπεσε πάνω σε ένα αγόρι του οποίου η έκφραση ήταν σαν να τον είχε χτυπήσει νταλίκα και τον είχε παρατήσει αιμόφυρτο στην μέση του δρόμου. "Συγνώμη..." ψέλλισε η Νάντια μετά το αρχικό σοκ. Τότε το αγόρι σήκωσε το βλέμμα του κάνοντας την καρδιά της να παγώσει. Πήρε μια βαθιά ανάσα ενώ μέσα στο κεφάλι της επικρατούσε ένα χάος, σαν χιλιάδες παράσιτα, σαν αυτά του ραδιοφώνου να παίζουν όλα ταυτόχρονα. Ήταν λες και κάποιος είχε χωρέσει όλο το μπλε του ουρανού και την θύελλα της θάλασσας μέσα σε αυτά τα δύο μάτια.
Μετά από μια αμήχανη στιγμή το αγόρι την προσπέρασε με ταχύτητα και εξαφανίστηκε μέσα στο πλήθος χωρίς να πει λέξη. Η Νάντια έμεινε εκεί να κοιτάζει για μερικά δευτερόλεπτα. Απο την άβολη θέση την έβγαλε ο αριθμός της Ειρέν που φωτίστηκε στην οθόνη του κινητού της. Το σήκωσε και συνέχισε ατάραχη τον δρόμο της.
