Hz. Ali (a.s) bir konuşmasında buyurmuştur ki:
"...Allah'a and olsun ki, ben Fatıma'yı asla öfkelendirmedim ve Allah onun ruhunu alana dek asla onu -sevmediği- bir işe zorlamadım. O da asla beni öfkelendirmedi ve hiçbir işte bana karşı çıkmadı. Ona baktığımda bütün gam ve üzüntüler benden gideriliyordu."[1]
[1] - Keşf'ul- Ğumme, C. 1, S. 363.
