İnanılmaza yakındırki ben iki yaşından beridir o ağaç senin bu ağaç benim ağaçların başına musallat olmuşumdur.Annem benim bu özelliğimden faydalanarak o gün bu gündür bana ağaç budattırır.Ağaçlara çıkmak benim için zamanla hobi olmaya başladı tabi buna bağlı olarak.Bunun en güzel kanıtı da bir ağacın dalında şu anda elimin içine sığmadığı boyutta terliğimin olmasıdır.
Bir yaz günü annem çay toplarken ben üzüm asmasının sarılı olduğu kiraz ağacına üzüm yemek için çıktım. Üzüm yemenin zevkiyle uçuşurken birde baktım aşağıya doğru inişe geçmişim. O an yer çekimine karşı koyarcasına düşüyordum. Danki o an havada asılı kalmış gibi hissediyorum. Hızımında etkisi ile inerjen bir iki dal kırıldıgını çıkan ' çart' sesinden anladım ve şans eseri ikli çay sırasın tam ortasına düştüm tam da bir dahaki seferde olacağı gibi. Fakat o gün hangi sebeple düştüştüğümü hâlâ anlamış değilim.
O zaman bu zaman derken yaş on oldu , yani tam oyun yaşları. Evden uzaklaşıp arkadaşlarla sınırsız oynamayı severdik. Bir gün bu oyunlardan saklambaç oynuyoruz. Arkadaşın bir tanesi ebe oldu. Ben tabi ağaca tırmanma hastası hemen bir ıhlamur ağacının tepesine. Ebe saymayı bitirince ilk iş sağı solu kolaçan etti tabi. Ben ağacın tepesinde bekliyorum o sırada bir iki arkadaş sobelendi ben yine beklemedeyim hava olsun diye ayağa kalkayım dedim (kime hava atacaksam artık) bir çürük dala basmamla dal kırıldı ebe arkadaş sesi duyunca bana baktı tabi ben o sırada can çekişerek ağaca tutunmaya çalıştım ama tutunamadım. Aşağıya düşmeye başlayınca her şey yavaşlıyor tabi sanki yer çekimine meydan okuyormuş gibi ilk düşüşüm de olduğu gibi bu defa düşerken de bir kaç dal kırdım ama onların acıları bir hiç geliyor o anda. Burada düşmekte olduğum ağacın altında bir küçük, çakıl taşlarından oluşan yığın da var aynı zamanda.Şans eseri nasıl olduğunu bende bilmiyorum taşların tam ortasında temiz olan bölgeye sırt üstü çakıldım ve biraz yuvarlandıktan sonra kalkmaya çalıştım ama ne mümkün zor nefes aırken ayağa kalkmak. Arkadaşlarımın bu sırada ne yapıyor olduğunu umarsınınız az öteden bana bakıp gülüyorlar.Onların neden böyle yaptıklarına anlam veremeyerek "ne gülüyorsunuz su getirsenize" dedim ama ne çare çocuk aklı işte hiç birşeyin farkında değiller.
