The Normal Boy (NL Fanfic)

H.9

Haaiii, tijd voor een nieuw hoofdstukie <3

Harm p.o.v.

Ik wordt wakker. Ik merk dat ik rechtop zit. Ik voel een hoofd op mijn schouder. Voorzichtig kijk ik naast me. Het is Jer. Hij is zo cute. Ik leg voorzichtig zijn hoofd van mijn schouder af, zodat ik op kan staan en Jer nog ff door kan slapen. Ik besluit om ontbijt te maken voor mij en Jer. Ik loop naar de keuken en pak twee borden. Ik kook twee eitjes en pak ham en kaas. Wanneer ik klaar ben loop ik met de twee borden terug naar Jer. Ik zet de borden op tafel neer en ga voor Jer staan. Ik geef hem een kus op zijn voorhoofd. "Goedemorgen" fluister ik zachtjes. Jer doet zijn ogen open. Hij knippert een paar keer met zijn ogen en zegt: "Ook goede morgen" en daarna gaapt hij. Ik glimlach naar hem. Ik pak het net klaargemaakte ontbijtje en geef een bord aan Jer. "Eet smakelijk" zeg ik. "Dankje" antwoord Jer. Na ons ontbijtje kleden we ons om in andere kleren, want we hadden nog hetzelfde aan. Moet je maar niet op de bank in slaap vallen. Denk ik bij mezelf. Dan pas realiseer ik me dat ik natuurlijk geen schone kleren bij me heb. Dan maar hetzelfde aan als gisteren. "Ik ga mee omkleden" zegt Jer en hij loopt naar boven, naar zijn kamer. Even later komt hij weer terug. "Wil je misschien wat kleren van mij lenen, dan heb je ook iets schoon" vraagt Jer met een lieve glimlach. Ik knik en loop mee naar Jer zijn kamer. Ik krijg een schoon setje kleren, Jer loopt zijn kamer uit en ik kleed me om. Wanneer ik beneden aankom staat Jer te appen. "We hadden nog geen tijd afgesproken" zegt Jer. Ik knik. Ik pak mijn mobiel er ook bij en open whatsapp.
Link=L, Joost=Jo, Jer=Je,Harm=H

H: Heuy goedemorgen
Jo: Haaii
Je: Hii
H: We moeten wat bespreken...
Jo: Link slaapt nog
Jo: Wat dan??
Jer: We moeten nog weten hoelaat jullie het ziekenhuis uit mogen
Jo: Oww, oké
Jo: Ik weet het niet, Link wel
Jer: Is hij al wakker??
L: Good Morning
H: Heyy
Jo: Nou Link, vertel
L: ???
Jer: Hoelaat mogen jullie het ziekenhuis uit?
L: Oww
L: Vgm rond 12:00
H: Ok
Jer: Tot dan
Jo: Bye

Ik doe mijn mobiel in mijn broekzak. Om hem dan gelijk weer eruit te halen, in te kijken hoe laat het is. "Het is nu 10:30" zeg ik tegen Jer. Hij knikt. "Wat zullen we dan nu gaan doen?" vraag ik. Ik zie Jer denken, en ik kijk rond. "Misschien even opruimen, en alvast wat dingen klaarmaken voor vanmiddag" stel ik voor. "Is goed" krijg ik als antwoord. Samen ruimen we het huis op en maken we alvast wat lekkers klaar voor de picknick. Wanneer we klaar zijn is het al 11:50. "Zullen we dan dan maar naar het ziekenhuis?" vraagt Jer. Ik knik. We lopen naar de gang. In de gang geef ik Jer nog even een kusje, op zijn lippen. Hij doet zijn armen om mijn nek. Ik geef hem een knuffel.
We doen onze jas aan en lopen naar buiten. Weer pakken onze fiets en gaan naar het ziekenhuis. Het is 11:58. We lopen naar binnen. We zien Link staan. "Heyy, Link!" roep ik. Link lijkt onze kant op en glimlacht. "Hoi" zegt hij terug. "Waar is Joost??" vraagt Jer. "Die komt zo" antwoord Link. We gaan ergens zitten. Vanaf deze plek kunnen we goed zien of Joost er al aan komt. Na 10 minuutjes zien we Joost aanlopen, met krukken en zijn enkel/halve been in het gips. Hij ziet ons zitten, en komt naar ons toe. Een dokter komt ook naast ons toegelopen. "Zijn jullie de vrienden van Michael en Joost?" we knikken. "Kom eens mee" zegt de dokter. We staan op een lopen achter de dokter aan. De dochter zegt tegen ons: "Let goed op ze. Micheal kan last hebben van duizeligheid en hoofdpijn. Joost moet erop laten dat hij zijn enkel niet overbelast" we knikken weer. "We zullen erop letten" zegt Jer. "Dan mogen ze nu naar huis" zegt de dokter. We knikken en lopen terug. "Zullen we naar mijn huis gaan?" stelt Jer voor. Iedereen knikt, en we lopen naar buiten. Daar gaan we naar onze fietsen toe. "Jullie zullen achterop moeten" zeg ik. Link en Joost knikken voorzichtig. Weer fietsen naar Jer zijn huis. "Wat zei de dokter eigenlijk?" vraagt Link. "Dat we goed op jullie moeten letten" antwoord ik. "Waarop dan?" deze keer vraagt Joost het. "Dat jij je enkel niet belast, en dat Link last kan hebben van duizeligheid en hoofdpijn". Ze knikken.
We zijn bij Jer zijn huis aangekomen. Ik en Jer zetten onze fietsen weg en we lopen naar binnen. Het is inmiddels 12:30. "Hoelaat willen we gaan picknicken?" vraag ik. "Over een uurtje?" stelt Joost voor. Ik kijk rond. Link en Jer knikken. "Is goed" zeg ik. "Zullen we dan eerst even gaan gamen?" stelt Joost voor. Ik knik, Link en Jer ook. We lopen naar de tv met Wii. "Welke game?" vraagt Joost. Jer zoekt een beetje tussen zijn games. Dan pakt hij er eentje en zegt: "Super Smash Bros?" we knikken. We gamen een half uurtje. "Zullen we maar opweg gaan naar een mooie plek?" stel ik voor. De anderen knikken. Ik loop naar de keuken en pak de tas met eten. We lopen naar buiten en pakken onze fietsen. Link en Joost weer achterop. We komen aan bij en bos. We staken van onze fietsen af. We lopen het bos in, opzoek naar een geschikt plekje om te picknicken. Na een tijdje rond gelopen te hebben, hebben we een mooi plekje gevonden. We leggen een kleed neer om op te zitten, zetten het eten uit de tas op het kleed en gaan er met z'n alle omheen zitten. We praten en eten wat. Het is heel gezellig. De tijd gaat snel voorbij. Wanneer het eten op is, ruimen we het kleed op in de tas. We besluiten om in het bos te gaan wandelen. We lopen door het bos. Het is rustig en stil. Joost heeft het moeilijk, omdat hij met krukken moet lopen.
Op een stukje bos staan er allemaal bomen waarin je gemakkelijk kan klimmen. We lopen er naar toe. Link klimt meteen de boom in. Jer volgt hem. Ik en Joost blijven gewoon op de grond. Link gaat op de kop aan een tak hangen, en Jer doet hem daarnaast na. Het ziet er lachwekkend uit. Ineens gaat Link weer rechtop zitten, waarbij hij bijna zijn evenwicht verliest. "Wat is er, Link?" vraagt Joost bezorgd. Link gaat met zijn rug tegen de dikke stam van de boom zitten, terwijl hij nog steeds op de tak zit. Hij antwoord niet en legt zijn hoofd in zijn handen. Jer is ook rechtop gaan zitten. "Link! Wat is er?" vraagt Joost weer. Weer geen antwoord. "Link moet naar beneden, uit de boom". Dus dat doen we. Link is weer op de grond , zittend tegen een boom. Joost zit naast hem, en probeert hem gerust te stellen. Langzaam aan gaat het beter met Link. Hij kijkt gewoon vooruit, en probeert op te staan. Met hulp van Joost lukt dat. Met zijn vieren lopen we naar Jer zijn huis. Niet fietsend, straks vallen we nog. En dat moeten we echt niet hebben. We zijn net het bos uit en het begint te regenen. "Lekker dan" hoor ik Jer zeggen. We lopen gewoon rustig door. We komen aan bij Jer's huis. inmiddels is het al donker en we zijn totaal doorweekt. Binnen pakt Jer handdoeken en geeft ze aan iedereen. Ik loop naar de keuken en maak warme chocomel klaar. Nu zitten we op de bank, nog steeds nat, en met een kop warme chocomel. We kijken een beetje tv. Ik zit naast Jer, daarnaast Joost en als laatste Link. Ik leg mijn hoofd op Jer zijn schouder. Ik kijk op mijn mobiel joe laat het is. 22:00. "Miss moeten we maar naar huis gaan" zeg ik. Link staat op en knikt. Joost ook. Ik sta ook op, ookal was ik niet van plan om naar huis te gaan, maar om hier bij Jer te blijven. Dus loop ik ook naar de deur toe. Ik sein naar jer zo van ik blijf hier en hij knikt. Ik glimlach. Link en Joost lopen naar buiten. En ze lopen naar hun huizen toe. Ik loop weer bij Jer naar binnen. "Hoi, ben ik weer" zeg ik met een glimlach. Jer staat op en geeft mij een knuffel. Ik geef hem een kus op zijn voorhoofd. "Zullen we maar gaan slapen?" stelt Jer voor met een gaap. Ik knik en we lopen naar jer zijn kamer toe. We maken ons klaar om te gaan slapen en gaan in bed liggen. Jer legt zijn hoofd op mijn borst. Al snel valt Jer in slaap. Ik zit een beetje aan zijn haar en uiteindelijk val ik ook in een heerlijke slaap.

En zo gaat het nog een aantal weken door. Link heeft af en toe nog last van hoofdpijn en duizeligheid. Ze raken allemaal steeds beter bevriend. Jer en Harm houden hun verkering nog steeds geheim, ook al weten ze dat ze het niet geheim kunnen houden voor altijd.

Zo, en dat is weer eens een hoofdstuk.

En...

1600 woorden.

En...

WOW. Meer dan 600 reads en mijn eerste hoofdstuk heeft meer dan 100 reads
DANKJE
*Doet een dansje*
Maar ja...

Laterrrr

♥