The Normal Boy (NL Fanfic)

H.10

Yoo, hoofdstuk 10 word speciaal, want het is hoofdstuk 10 :D

Link p.o.v.
Ik wordt wakker. Ik kijk op mijn mobiel hoe laat het is. 7:00. Tijd om op te staan. Het is vandaag maandag, en we hebben een nieuw rooster. Ik zit alweer een half jaar op de school. En dat bevalt me best. Ik ben blij dat ik hier zo'n goed vrienden heb gemaakt. Ik denk terug, terug aan vroeger. Nee, niet aan denken Link! Denk ik bij mezelf. Ik zucht en doe mijn ochtendritueel. Ik spring op mijn fiets, en ga naar school.
Ik ben veel te vroeg op school, want ik had wind mee. Ik zet mijn fiets op slot en ga naar de aula. In de aula ga ik in de hoek zitten op een bankje en pak mijn mobiel erbij. Na ongeveer tien minuutjes zijn Joost, Jer en Harm er ook. Ik merk aan Joost dat hij zenuwachtig is. Ik weet niet waarom. Ik zit die in gedachte voor me uit te staren. Dan tikt Joost me aan en zegt zacht: "Link... Ik moet" en dan gaat de bel, dus kan ik hem niet verstaan. Ik sta op, pak mijn tas en we lopen naar de les. Tijdens de les is Joost erg stil. We hebben biologie, en gelukkig zitten wij bij elkaar.

We schrijven een verhaal tijdens de les.
Het gaat over een potvis die gefrituurde CO2 at. En dat die potvis vast kwam te zitten, en toen kon de potvis geen gefrituurde CO2 eten. De potvis kwam in een grot, en die grot zat vol gefrituurde CO2. De potvis at alles op. Toen kon de potvis de grot niet meer uit. Er kwam een stekelvis aan, die stekelvis prikte de potvis lek. De potvis zwom naar buiten en kwam een blobvis tegen. De blobvis at de potvis op. Maar de potvis at de blobvis van binnenuit op. Toen kon de potvis vliegen. De vliegende potvis vloog naar een eiland. Op dat eiland waren er allemaal dieren. Ook een poes. De poes sloop stiekem naar de potvis toe en sprong op zijn rug. De potvis vloog omhoog en de poes hield zich stevig vast. Heel hoog bovenin de lucht was veel gefrituurde CO2. De vliegende potvis at dat allemaal op, en werd heel zwaar en storte neer.

Toen was de bio les afgelopen.
(A/N ik heb in mijn groepje, met mijn groepje, bij bio echt dat verhaal geschreven. Ik ben de blobvis en de poes :P)

De volgende twee uren gaan snel voorbij en het is pauze. Het is ongemakkelijk stil. Niemand zegt iets. Ik bedenk me dat ik nog naar mijn kluisje moet en sta op. "Ik moet nog even naar mijn kluisje" zeg ik. "Ik ook" zegt Joost. Samen lopen we naar onze kluisjes. "We hebben zo toch K&C?" vraag ik voor de zekerheid aan Joost. Hij knikt, naar zo te zien is hij er niet helemaal bij met zijn gedachtes. Ik doe de boeken van de eerste drie uren in mijn kluisje en wacht tot Joost klaar is. Samen lopen er terug. We lopen langs een groepje jongens die ruzie maken. "Flikker op man!" schreeuwt een. "Jij bent echt homo" hoor ik een ander terug roepen. Ik krijg een naar gevoel in mijn maag. "Kanker homo!" roept de eerste weer terug. De tranen staan in mijn ogen. "Joost... Ik moet nog even naar de wc..." verzin ik snel als smoes, Joost hoeft mij niet met tranen te zien. En hij hoeft al helemaal niet de reden te weten. Ik loop naar de toiletten en slik mijn tranen weg. Ik gooi wat water in mijn gezicht en loop terug naar onze zitplek. Daar ga ik er gewoon weer bij zitten. Ik denk nu alweer voor de tweede keer vandaag na over vroeger. Ik kan mezelf wel slaan. NIET aan denken Link! Denk ik in mezelf. Nu voel ik me down, alleen maar omdat ik weer dacht aan vroeger. Ik zucht. Nu zie ik dat Joost, Jer en Harm naar mij kijken. "Link, is er iets?" vraagt hij. Ik schud met mijn hoofd. De bel gaat en we lopen naar buiten, want het K&C lokaal staat buiten. We wachten buiten in de kou, dus gaan we tikkertje spelen. Na tien minuten komt die vrouw eindelijk. De les begint. We krijgen vandaag een nieuwe, korte opdracht. Want vandaag hebben we ons laatste les K&C. "Oké, vandaag hebben jullie jullie laatste les van K&C" zegt de docente. Ze gaat verder met: "Daarom heb ik voor vandaag een korte opdracht bedacht. Jullie moeten namelijk vandaag een foto maken van iets, iemand of een plek. Die foto moet iets te maken hebben met vroeger". Ik verstijfde. Wat is er vandaag toch met mijn verleden? Ik zucht. "Is er iets?" vraagt Joost. In schud en zeg: "Ik wil het er niet over hebben". De meeste mensen zijn nu druk aan het praten, over vroeger. Ik wil niet denken aan vroeger. Oke Link, denk aan iets leuks. Mijn ogen worden groot. "Ik weet wat..." zeg ik per ongeluk hardop. Ik ga een foto van mijn vogeltje Coco maken. Ik weet nog dat ik hem kreeg. Hij maakt mij altijs zi gelukkig. Ik pak mijn mobiel en kijk door ak mijn fotos heen. Ik heb vest veel foto's van Coco. Ik zoek er een aantal uit, de leukste en schattigste. Daar maak UK een collage van. Ik ben al best snel klaar. Ik kijk naar het resultaat, en ik ben trots. Ik kijk wat de andere hebben en of ik ze nog kan helpen.