Maby This Time -5sos FanFiction, √ Twins deel 2-

H.76

P.O.V. Sabine
Ik zie hoe Michael in de boeien geslagen word, ik kijk vreemd op. Welke kut grap is dit? "Wat heeft dit te betekenen?" Hijg ik van woede, het gaat mooi niet gebeuren dat mijn vriendje in de cel word gegooid. Uhu, bitch. "Deze meneer hier, heeft de aanslag gepleegd." Zegt een agent wijzend naar Michael. Oh hell no. Ik stap naar voren zodat ik met mijn gezicht recht in zijn gezicht kijk. Die little motherfucker. "Jij. Denk. Dat. Mijn. Fucking. Vriendje. Een. Aanslag. Heeft. Geleegt. Op. Een. Van. Zijn. Vrienden. En. De. Vriendin. Van. Een. Van. Zijn. Maten?!" Zeg ik langzaam heel boos. Ik hoor een zachte grinnik van Michael. "Ja dat denk ik, hoezo zou hij het anders al weten?" Zegt de agent, nu inmiddels ook boos. Ik zucht geïrriteerd, wat een zak. " Omdat zijn zusje het zag gebeuren dus ja hij belt mensen het hing onder het vliegtuig je zag een rood knipper licht." Zeg ik iets rustiger, ik wil niet in de cel gegooid worden dus ik hou me in. Ik zie de agent verschrikt opkijken, die kwam goed aan. "Sorry voor deze fout." Zegt hij nadat hij Michael losgemaakt heeft. Hij rent snel weg en ik schiet in de lach.

We lopen snel naar de auto en gaan zitten, ik zit naast Michael. "Was het echt te zien?" Vraagt Michael, hij kijkt om zich heen. Hij zoekt Esmee denk ik... Ik werp een blik naar Luke dat hij het mag vertellen. "Eeumm, ze ligt een soort van in het zieken huis." Zegt Luke. Ik zie zijn blik verdrietig worden. "Ow." Zegt Michael zacht.  "Op jou vraag cuty. Nee je zag het niet ik moes iets denkbaars verzinnen." zeg ik zacht. Ik trek Michael in een knuffel en begin te zingen, dat brengt hem altijd tot rust en daarbij had hij het nog een keer te goed van mij... Ik zie dat hij rustig word, ik weet gewoon wanneer hij verdrietig is. Dat zie je aan hem, dan is hij zo stil... Morgen mogen Nikki en Brian weer naar huis, tenminste uit het ziekenhuis.

Ashton is ook verdrietig maar blij dat het goed is met Brian, Calum was ook verdrietig... Hij heeft Mali al gebeld, ze was echt super ongerust. Ik pak mijn mobiel en leg mijn hoofd om Michael's schouder, hij drukt een kus op mijn hoofd en ik glimlach. Ik heb echt geluk met zo'n jongen als hij, such a sweetheart. Ik app Mali even of ze al iets van de dokters heeft gehoord.

Me: heyy💓 al iets gehoord van de dokter?
Mali🙈👗:ja, zware hersenschudding en gebroken ribben. Gekneusde lever en gekneusde longen... Beetje vaak benauwd dus ik moet even blijven, weekje ofzo.
Me: awh... Rot voor je lieverd, snel beter worden. Cal en ik komen binnenkort langs.
Mali🙈👗: Dankje schatje, jullie ook succes. Heftig wat er is gebeurd! Cal en Nikki zijn wel cute!!!:)
Me: Dankje en Jaaa! Echt schatjes!
Mali🙈👗: Jaa, ik moet gaan :( groetjes aan iedereen.
Me: bye loveee
Mali🙈👗: bye sweetheart <3

Ik vergrendel mijn mobiel en stap uit de auto, net als ik naar binnen wil stappen gaat mijn telefoon. Het is Esmee! "Esmee?" Vraag ik verbaasd. "J-ja. Ik B-ben bij... Z-ze willen d-dat ik h-het kindje l-laat adopteren." Snikt ze heel hard. "Rustig Es! Adem rustig in en uit! Ik kom er nu aan." Zeg ik, met die woorden stap ik in de auto en krijg rare blikken. Net als ik weg wil rijden stapt Michael in. Ik zet Esmee op luidspreker en ik zie Michael bezorgd kijken als hij Esmee hoort huilen. "Ze gaan het niet voor elkaar krijgen Esmee, je hebt daar zelf je keuze over. Michael zit hier ook in de auto en we komen er nu aan!" Zeg ik gehaast.