*Selin*
Gözlerim saate dikili.Tik,tak.Tik,tak.
Herkese derin bir nefes verdiren öğle arası zili çaldığında aceleyle yerimden kalkıyorum ve sınıftan ilk çıkan ben oluyorum.Tuğçe ve Melis koşar adımlarla arkamdaki yerlerini alırken siyah deri ceketimi giymekle meşgulüm,aynı zamanda sorumu soruyorum.
"Nerede?"
"Arka bahçede."
"Yalnız mı bıraktınız?"
"Yeşim yanında Selin.Bu arada biraz sakin olur musun acaba?"
Sakin olmak.Hmm,ben zaten sakindim.Umarım.
"Dozunda dur.Ortalığı karıştıracak bir şey yapma."
Melis ve uyarıları beni yoruyor.Bir kulağımdan girip diğer kulağımdan.....puf.
"Selin sınırını aşmayacak,değil mi Selin?" diye soruyor Tuğçe üzerimizdeki bakışlara aldırmadan.Aldırmaması doğaldı,alışığız.
"Sadece konuşacağım." diye telkin ediyorum onları.Evet,sadece konuşacacağım.Süslü kelimeler havada uçuşacak eminim ki.
"Nerede bizimkiler? Hepsine yaymadınız umarım?"
"Kantinde oturuyorlardır işte.Ayrıca hayır,söylemedik."
"Güzel."
Kalabalık koridorlardan geçip arka bahçeye yürümeye başladığımızda soğuk rüzgar saçlarımı uçuşturuyor.Gökyüzüne gri bulutlar gelmeye başlarken yüzümü buruşturuyorum.Ben gökyüzünü maviyken severim.Masmaviyken.
Okulun arka bahçesindeki tenha yere geldiğimizde Yeşim'in başında durduğu kıza bakıyorum.Elleri ve ayakları sandalyeye bağlı,ağzında da bant var.
Kızıl saçları ve yeşil gözleri onu belki güzel yapabilir, ama değil. Zeki olmadığı iki kilometre öteden anlaşılacak cinsten bir kız,basit.Ayrıca sevgilisi olan bir erkekle birlikte olmak hiçbir kız için yok sayılamayacak kadar acizce.
"Bu mu?" diye kafamla işaret ediyorum onu.Gözleri korkuyla bakıyor,oysa ki sevgilimle öpüşürken gayet mutlu gözüküyordu.
"Bantı çıkarın."
Melis hızla onun ağzındaki bantı çıkartırken ağzından minik bir hıçkırık kaçıyor. Hadi ama,ağlayacak mı?
Yavaş yavaş ona yürüyüp tam önünde duruyorum.Yavaşca kafasını kaldırıp yüzüme bakıyor.İyi bari,yüzüme bakacak kadar cesareti var,diyorum kendi kendime.Sulu gözlerle uğraşmak oldukça sıkıcı.
"N-ne yapacaksın bana?"
"Adın ne senin?"
"Ne yapa-"
"Sana.Adını.Sordum."
Dizlerimin üzerinde eğilip onunla aynı hizaya geliyorum.Kendisi benim seviyeme çıkamayacak kadar aşağılarda.
"Buse."
"Buse demek? Adın da çok manidar oldu bak içinde bulunduğumuz duruma.Söylesene,nasıldı Demir'in buseleri?"
"Bak ben bil-" Elimi kaldırıp onu durduruyorum.Biliyor, hiçbir kız bir yalanı anlayamayacak kadar salak değil. Bu bile.
Dizlerimin üzerinde doğrulup yavaş adımlarla etrafında yürümeye başlıyorum.
"Benim en çok neyden nefret ettiğimi biliyor musun?"
Tehditkar bakışlarımı ona yönelttiğimde başını hızla yana sallıyor.
