Secret Story {On hold}

Hoofdstuk 9'

Maar dat kan niet! Het is onmogelijk om stemmen van doden mensen te horen. Jade raakt gelijk in paniek. Ze gaat recht op in bed zitten en verbergd haar gezicht in haar handen. Elke spier in haar lichaam doet pijn. Haar armen, haar hoofd, haar benen, Alles voelts minstens 5 keer zwaarder aan dan dat het hoort te zijn. Jade voelt de angsten omhoog kruipen. Het kan niet echt zijn, denkt ze. Maar het kan ook geen droom zijn. Er rolt een traan over haar wang. Ze is zo in de war en in paniek dat ze er van moet huilen. Ze durft zich niet meer te veroeren. Zouden geesten echt bedstaan? Dat zou eigenlijk de enige verklaring zijn. Jade voelt zich plotseling helemaal niet meer veilig in haar eigen kamer. Ze trekt haar knieën op en legt haar armen haar schenen. Ze legt haar kin op haar knieën. Jade moet nogsteeds huilen. Het is allemaal zo raar en eng. Ze weet totaal niet wat ze moet doen. Ze wil niet elke avond zo bang zijn. 

Jade kijkt op haar wekker. Het is half zes. Over een uur zou haar wekker gaan. Eigenlijk zou Jade nog moeten slapen, ze was dood moe en moest gewoon naar school. Maar Jade was te bang, te kwetsbaar om nog te durven slapen. Nogsteeds zat ze rechtop in haar bed met haar opgetrokken knieën. Ze durfte zich niet te veroeren. Zelfs alleen maar weer gaan liggen vond ze een eng idee. Ze had het gevoel alsof er een muis was die elk moment aangevallen kon worden door een kat. Zolang ze maar verstijfd zou zitten zou ze misschien niet opgemerkt worden en blijven leven. Jade staarde naar de cijfertjes op haar digitale klok en wachtte tot ze veranderde. Intussen zocht ze naar iets wat haar minder bang zou maken. Zij tegen haarzelf dat als het echt een geest was er niks was om bang voor te zijn. Dan was het maar de geest van haar zus. Haar zus zou haar nooit iets ergs aan doen. Maar wie zegt dat het echt haar zus was. misschien kunnen geesten hun stemmen vervormen ofzo. Nee dat is onzin, deze hele gedachte is onzin. Ze weet gewoon niet wat ze er van moet denken. Ze moet er met iemand over praten, het lukt nooit om het allemaal zelf uit te vinden! Waar aan wie moet ze het vertellen? Ineens ging haar wekker af. 

Inmiddels is het alweer half zeven en moet ze haar bed uit. De tijd was snel gegaan, had ze zo lang gedacht? Ze is dood moe en totaal niet lekker. Maar ze wil persé naar school. Ze voelt zich helemaal niet veilig thuis, opgesloten met misschien wel ronddwalende geesten. Dan lijkt de buitenwereld ineens een stuk veiliger. Ze strompelt de trap af, nog helemaal in pyjama. Ze heeft geen zin om zich aan te kleden. Eerst maar een beetje wakker worden met een ontbijdje, dan kleed ze zich wel aan. Als ze beneden komt zit haar moeder zoals gewoonlijk al aan de keuken tafel. 'Gaat het weer?' vraagt haar moeder als Jade op een stoel is gaan zitten en een broodje heeft gepakt. Oh shit, natuurlijk. Ze was helemaal vergeten dat haar ouders al dat gedoe van vanavond hebben zien gebeuren en nogsteeds niet weten wat er aan de hand is. Jade was ook niet van plan om ze er van op de hoogte te brengen. Misschien moet Jade maar doen alsof ze het al bijna vergeten was. Dan komt het meer over alsof het allang goed is en dan zal haar moeder misschien niet door vragen.. 'Huh?... Oh, ja gaat goed hoor' zegt Jade zo overtuigend mogelijk. Haar moeder kijkt Jade even bedenkelijk aan maar richt haar aandacht dan op de krant en neemt een slok van haar thee. Gelukkig, denkt Jade. Jade smeert haar broodje en neemt een hap. Dan kijkt haar moeder ineens weer op. 'Wat was er eigenlijk?, vanacht bedoel ik' zegt haar moeder dan. Oei, die kwam onverwachts. Jade dacht dat ze er voor had gezorgd dat haar moeder dacht dat het goed ging zodat ze niet door zou vragen. Maar blijkbaar vond haar moeder het toch even fijn om te weten wat er dan was. Begrijpelijk natuurlijk. Het zal wel een hele apsurte situatie voor haar moeder, vader en broer zijn geweest. Maarja, wat moest ze nu antwoorden? Het is even stil aan tafel. 'Heb je gehoord van het ongeluk van emely?' vraagt Jade dan. 'Ja' zegt haar moeder dan een beetje verward. Ze had natuurlijk gelijk een antwoord verwacht. 'Daar droomde ik over, Ik heb het zien gebeuren.' Loog Jade. 'Ohgg meis' Zei haar moeder. 'Ja, maar het gaat' zei Jade. Ze at haar broodje op en ging naar boven om zich aan te kleden. Ze haaste zich want ze wouw wat eerder uit huis om ook nog een ondervraging van haar vader te voorkomen. Ze poetste haar tanden pakte haar kleding bij elkaar en nam zelfs nog even een snelle douce, misschien zou ze daar wat wakkerder van worden. Maar nee hoor. Ze was nogsteeds even moe als voor de douche. Ze kleede zich aan. Ze was er niet bij met haar hoofd en had geen idee wat ze zichzelf aan had getrokken. Toen ze uiteindelijk in de spiegel keek bleek het een mooi setje te zijn. Een roze bloesje dat ze in haar zwarte skinny-jean hat gestopt en haar zwart met blauwe vans. Het stont erg leuk. Ik moet vaker mijn kleding doen zonder er bij na te denken, dacht ze en ze moest er een beetje om lachen. 

Toen Jade boven klaar was ging ze weer naar beneden. Eenmaal in de woonkamer viel haar iets op. Haar broer was nog niet wakker.. Of in ieder geval nog niet beneden geweest. 'Waar is Ben?' Vraagt Jade aan haar moeder die nogsteeds de krant zit te lezen. 'Oh, die is niet zo lekker, hij blijft thuis.' verzucht haar moeder. Jade knikt alleen maar en loopt de gang door, het huis uit. Vandaag is ze zo moe dat ze geen zin heeft om met de fietst te gaan. Ze loopt naar de Bushalte en haar op het bankje zitten wachten op de bus.  Er komt nog iemand naar de bushalte toegelopen, een jonge. Als hij dichterbij komt ziet Jade dat het Josh is. Josh is de broer van Emely. De blikken van Jade en Josh kruisen elkaar. 'Hoe gaat het met Emely?' vraagt Jade zonder er bij na te denken. Josh trekt bleek weg. 'Ze ligt in coma' antwoord hij. 'Sorry' zegt Jade. 'Voor wat?'. 'Sorry voor dat ik het vroeg.' Antwoord Jade dan weer. 'oh geeft niks, de vraag zal nog wel vaker langskomen' zegt hij terwijl hij droog voor zich uit staart. Hij heeft geen gevoels uitdrukking, maar aangezien hij net helemaal bleek werd weet ze dat hij er mee zit. 

De bus komt aanrijden en Jade stapt na Josh in. Er zijn alleen nog maar plekken naast mensen dus ze besluit naast Josh te gaan zitten omdat ze hem een beetje kent. Josh kijkt haar aan en krijgt een beetje een vragende uitdrukking op zijn gezicht. 'Je was er bij gister, toch?' vraagt hij dan. 'Ja.' antwoord ze. Hij kijkt haar nogsteeds een beetje vragend aan. Jade wordt er een beetje zenuwachtig van. 'Wat is er?' vraagt Jade dan. 'Ik vroeg me af of het wel met je gaat, je ziet er niet al te best uit'. 'Het gaat prima met mij.' Antwoord Jade. 'Echt?' vraagt Josh die kennerlijk nog niet overtuigd is. 'Ja' antwoord Jade. ze heeft geen zin om het allemaal uit te leggen. Zeker niet omdat haar enige goede smoes zal zijn dat ze een nachtmerrie had over het ongeluk. En dat zou raar zijn tegenover hém. Ze kan er bij hem trouwens niet bij zeggen dat ze het heeft zien gebeuren, want dan zou hij vragen wat er is gebeurd en dat weet ze niet. Jade blijft dus maar volhouden dat het goed met haar gaat. 'Waarom zie je er dan zo slecht uit?' vraagt hij. 'Gewoon, verslapen.' verzint ze. Hij trekt een wenkbrouw op. Hij geloofd haar nogsteeds niet, maar hij vraagt niet door. Hij zal wel begrepen hebben dat hij het verspilde moeite zal zijn om door te vragen. Hij zal het toch niet uit haar krijgen wat er echt aan de hand is. Ze kijkt uit het raam. Is het echt zo zigtbaar? denkt ze bij zichzelf. Want als dat zo is, kan dit nog een lange dag worden. Ze zal het echt aan iemand moeten vertellen. Maar aan wie? Wie vertrouwt ze écht? Wie zal het aan niemand door vertellen. Haar vriendinnen zullen geen optie zijn. Die raken er warschijnlijk ook van streek van en zullen het door roddelen. Haar vriendinnen zijn echt van die flap-uit meiden. Helemaal niet erg hoor, maar niet verstandig om bij hun je diepste geheimen er uit te gooien. Maar bij wie kan ze dat wel? 

De bus stopt bij de halte waar Josh er uit moet - 1 halte voordat Jade er zelf uit moet - Josh zegt Jade gedag en stapt uit. Jade glimlacht alleen maar naar hem. Voor de rest zit ze nog helemaal in gedachten over bij wie ze haar hart moet luchten.  De bus rijd verder en stopt na een tijdje weer. Dit is de halte waar Jade er uit moet. Ze pakt haar tas, chekt uit en stapt uit. Ze loopt het schoolplein op naar haar vrienengroepje. Ze kijken haar allemaal een beetje bezorgd aan. Ja hoor, Joepie. Dit wordt echt een top dag, niet dus.. denkt Jade. Ze zucht en zet een vrolijke glimlach op alsof er niks aan de hand is en super blij is iedereen te zien. 'Heei' zegt Jade, nogsteeds glimlachend.

___________________________________________________________

HaaiHaai mensen.

Super tnx voor de votes. 

Dit keer eens een wat langer hoofdstuk, ik had lekker veel inspiratie :D Ik hoop dus dat jullie het leuk vinden!

EN IK HEB NOG EEN VERASSING!!!: Namelijk mogen jullie kiezen bij wie ze haar hart zal luchten! :D 

Jullie kunnen kiezen uit:

• Josh {De buurjonge}

• Ben {haar broer}

• Haar moeder

• Haar vader

* Dave {Vriend van school}

* Laurens {Vriend van school}

• Mick {Vriend van school}

• Thomas {Vriend van school}

Laat dus even een comment achter pleaasee :D

Xx SweetAnn02