"Alışamadınmı hâlâ?"
Nasıl alışabilirdimki? Anne ve babamın ölümünden sonra kaçırılıp dilendirilmeye başlamıştım. Bir ay öncesine kadar hiç bir macera yok diye yakındığım hayatımda şu anda polislerden kaçıyordum.
"Kimse burda olmak istemez. Burası sadece insanı dilenci yapmaz Buğlem, burada hayal kurarsan kaybedersin, umut edersen üzülürsün. Sen şanslısın aslında. Buraya dünyada güzel olan bi kaç şeyi görüp geldin. Ben doğduğumdan beri buradayım. İnsanların yanından geçerken selam vermeyi değilde 'bozuk paranız var mı çok açım' demeyi bilirim."
Anlatılan hiç bir şey moralimi düzeltemezdi. Yinede Aslı'dan şanslıydım. Ben anne ve babamı tanıyordum.
" Kalk hadi. İşe çıkıyoruz."
Sessizce ayağa kalkıp dışarı yöneldim. Büyük ateşin yanında toplanmış çocuklara gülümseyip kendimi sokağa attım. Bu gün nerede işleneceğim hakkında bir fikrim yoktu.
****
"Abla lütfen biraz para. Çok açım."
"Çekil şurdan be."
Beni itekleyip yoluna devam eden kadınla gözlerim dolmuştu. Genelde böyle tepkiler alırdım zaten ama alışamamıştım.
"Üzülme abla. Ben seninle ekmeğimi paylaşabilirim."
Bacağımdan çeken küçük çocuğu kucağıma aldım.
"Gerek yok ablacım."
Küçük çocuğunda gözleri dolmuştu. Kim bilir aklından ne geçiyordu.
"Hey hemen bırak kardeşimi."
"Özür dilerim kardeşiniz olduğunu bilmiyordum."
Gözlerini devirip kucağımdaki kardeşini aldı.
"Bunun gibiler için üzülme. Aç falan değil bunlar. Ayrıca tanımadığın insanlarlada konuşma."
"Ben kötü biri değilim. "
"Umrumdamı sence."
Bu sözlerine karşı elimden hiç bir şey gelmezdi. Bir erkeğe göre oldukça güçlüydü. Bense cılız bir kızdım işte. Polislere söylemek ise fikir bile olamazdı.
"İşine geri dönebilirsin."
Kibar sayılmayacak şekilde kovmasına karşın kafamı sallayıp yoluma devam ettim.
****
"Herkes bu gün kazandığı parayı çıkartsın."
Yine ateşin başına toplanmış gün içinde kazandığımız paraları çıkartıyorduk. Tek tek herkes parayı uzattı ve sıra bana gelince cebimdeki on lirayı çıkartıp masanın üstüne bıraktım.
"Dalga mı geçiyosun lan sen."
Kafamı onaylamazca salladım.
"İki haftadır böyle. Biz seni buraya para kazan diye getirdik yardım olsun diye değil."
Ne olacağını tahmin edebiliyordum. Saçımdan tutup sürüklemeye başladı. Iki haftada iki kez gittiğim odaya tekrar getirmişti beni.
"Akıllanana kadar böyle devam edecek bu. Soğuk odada aç kal bakalım."
Beni fırlatırcasına odaya sokup ardımdan kapıyı kilitlemişti. Odanın köşesine gidip kafamı dizlerime yasladım. Düşündüğüm tek şey hızlıca yarın olmasıydı.
İlk bölüm olduğu için biraz kısa oldu ama diğer bölümlerde bunu telafi edeceğiz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Umutsuz Kızın Umudu
Teen Fiction"Herkesin hayatı iyi yönde değişecek diye bir şey yoktur. "Bazıları doğuştan şanslıdır" diye bir şey de yoktur. Bu olaya daha sonra yaşanılanlar karar verir ve şans denilen olay aslında sadece kuruntudur. Önemli olanıysa talihsizlik içinde şansı ara...
