vrijdag de dertiende

Hoofdstuk 10.

Oké, iedereen hier is dus May. Ik kom even invallen voor mijn beste vriendin Amira, omdat dit voor haar vandaag nogal.. Zwijmel, zwijmel, zwijmel.. Die etui is haar veel te veel waard, al zeg ik het zelf. Dat ding is roze. Roze! Hoor je het? Serieus hoor als hij nou blauw was geweest.. Ja, dan zeg je oké, maar roze. Nu weet ik wat jullie je afvragen, maar ik ben niet jaloers! Ja, ik zit nog in het ontkenningsproces. Heb je er problemen mee?

''Gaan we?'' Het verbaasd me nog dat Amira even haar blik van de balie los weet te rukken. Ze zit er al minstens een kwartier onophoudelijk naar te kijken. Dus toen heb ik héél even mijn aandacht aan Elysah geschonken. Elysah is een van mijn beste vriendinnen - op Amira na natuurlijk - en daar heb ik dus even mee zitten te kletsen. 

''Ja best.'' Mompel ik terwijl ik opsta en mijn tas oppak. Ik werp een blik op de klok. Shit! We moeten natuurlijk wel opschieten. De pauze duurt nog een kwartier. Natuurlijk hebben we nog best veel tijd, maar ik wil gewoon wel een beetje opschieten. Amira heeft me geadviseerd om te vroeg in de klas te komen, zodat leraren me gaan mogen. Ze zegt dat dat je helpt met je cijfer. Nou, was dat maar zo. Niet dat ik het geprobeerd heb.. Nou, wel geprobeerd, maar nog zonder uitkomst. Ik krijg wel bijna mijn cijfer van Wiskunde. Eigenlijk denk ik dat mijn cijfer juist beter is doordat Amira me heeft geholpen. Zij is er veel beter in dan mij.

We lopen naar de balie toe. Ik klop zachtjes op het raam van de balie. De conciërge kijkt verrast op. ''Wat kan ik voor jullie doen?'' Onze conciërge is eigenlijk nog best jong. Hij heeft gewoon zijn leven vergooid om zo'n rot baan te krijgen. Er was zelfs een wachtlijst voor. Echt niet te geloven dat zoveel mensen hun leven zo omgooien. Zeg nou zelf, zou jij ooit zoveel ervoor over hebben om conciërge te worden? Ik denk dat ik het antwoord al weet. Mijn blik blijft hangen met Amira die met haar vingers over haar etui strijkt. Zou ze het héél erg vinden?

''Ehm.. We hebben een etui gevonden.'' Amira houdt de roze etui in haar hand. Haar duimen glijden langzaam over het dunne roze leer. Misschien is dit geen goed idee? Als Amira het nou niet wil.. Nee, ik doe dit toch ook voor Amira en ze heeft zelf toestemming gegeven. Het is nu niet de tijd om terug te krabbelen. 

''Bedankt. Ik zal ervoor zorgen dat de eigenaar hem terugkrijgt.'' Natuurlijk doet hij dat. Dat was dus sarcasme. Dat zegt hij altijd als je spullen inlevert en volgens mij heeft niemand het door de conciërge teruggevonden. ''Goedemiddag nog.'' Onze conciërge is trouwens opmerkelijk vrolijk. Dat zou ik niet kunnen als conciërge zijnde. Moet je allemaal rot klusjes doen en zo. Nee, dat is niks voor mij. Eigenlijk zijn conciërges de meest hatelijke mensen die ik ken. Misschien komt het door de ervaring met het woord. Serieus hoor, een van mijn leraren heeft één keer tegen me gezegd dat als ik zo door ga dat ik dan conciërge word. Ik wil geen conciërge worden. Dat is dan denk ik de reden dat ik nog op school zit. Plus dat ik Amira niet wil laten stikken.

''Het is toch wel jammer, vind ik. Maar het is voor het goede doel.'' Een glimlach siert Amira's lippen. Zou ze dit menen? 'het goede doel'. Misschien heeft ze wel gelijk. Nou ja, ik hoef niet eens zo te denken, want ik hoef niks op te geven. 

We laten ons tegen de kluisjes aanzakken - dat hoort bij onze dagelijkse gelijk-na-de-pauze routine - en halen onze telefoons tevoorschijn. Want de telefoon is tegenwoordig het ding wat je bij je móét hebben. Ik ben hem één keer vergeten en ik weet nog wel hoe verveeld ik toen was. Je telefoon hoort gewoon bij je standaard in je tas materiaal.

''Heb jij die ene nieuwe app gezien waar ze allemaal over praten?'' Gelukkig, zijn wij niet van die mobielverslaafde die niet van hun telefoon af zijn te halen - al zijn ik en mijn telefoon best close -. We praten ook nog wel een beetje met elkaar. Bijvoorbeeld over de nieuwe app - dit keer dus musical.ly - waar er allemaal over gepraat wordt.

En natuurlijk heb ik deze app allang bekeken. Maar weet je, het is niks voor mij. Zelfs als kind wilde ik niet playbacken zodat het net leek of ik goed kon zingen. Want dat kan ik nou eenmaal niet. That's how it is. En geloof me alsjeblieft, als ik zeg dat ik het niet erg vind. Er is geen enkel moment geweest in mijn leven dat ik wilde dat ik goed kon zingen. Geen enkele. 

''Ja, ik heb hem wel gezien. Maar zoals je weet ben ik daar niet zo van. Ik heb liever heavy metal.'' Beoordeel me maar niet op mijn muzieksmaak want dan komt er vast niet veel goeds uit. Nee, ik ben niet heel erg normaal in dit opzicht. Maar heavy metal is zoveel beter dan die goedkope, amateuristische troep die tegenwoordig allemaal voor je neus wordt gezet. 

Amira schiet in de lach. ''Ja, dat dacht ik al. Maar op Musical.ly kun je ook gewoon heavy metal doen hoor.'' 

''Dat weet ik.'' Maar zeg nou zelf, zie jij iemand - zoals mij - zo stom gaan dansen op heavy metal? Oké, ik respecteer uit je dak gaan, maar je kunt ook gewoon te ver gaan. Ik zie mezelf echt niet helemaal zo met mijn haar zwaaien - ook omdat dat er met mijn haar heel saai uitziet - en zo. Nee, dat is niet mijn ding. 

- 

Aan het einde van ons vijfde lesuur haasten we ons naar de balie toe. Helaas staat er weer een lange rij met leerlingen te wachten. Zo kan het nog wel uren duren voordat wij aan de beurt zijn. De één vraagt of de conciërge misschien zijn fietssleuteltje heeft gevonden, en de ander heeft zijn jas vastzitten in iemand anders zijn kluisje. Dan weten jullie dus nu ook weer hoe lang wachten ontstaat. Al verwacht ik van jullie wel dat jullie dat weten.

Na wat verhalen van een paar leerlingen aangehoord te hebben zijn we eindelijk aan de beurt. De conciërge kijkt ons onderzoekend aan. Is het zo opvallend dat we hier voor de tweede keer zijn? ''Hallo dames, jullie waren toch die van die etui?'' Twee rustige hoofdknikjes volgen. ''Hij is net opgehaald, volgens mij. De eigenaar was wel blij dat hij hem terug had. Die jongen houdt waarschijnlijk van roze.''

''Wat?''

- - - 

Zo wat vonden jullie van één May hoofdstuk? Ik vond het wel een leuk idee. Voor Amira had ik even geen inspiratie en onze allerliefste May mag natuurlijk ook niet worden negeert.

Ik denk zelf - zover ik dat van mezelf kan zeggen zonder arrogant te worden - dat dit nog best een leuk hoofdstuk is. Het is ook wel weer eens leuk om een verandering van POV te hebben. En dat hebben jullie in dit hoofdstuk heel mooi ;)

Ik heb een ideetje voor een volgend boek, maar ik probeer er nog een beetje aan te werken. Zodra het is gelukt - of juist niet - meld ik het jullie.

Ik ga extra vaak publiceren speciaal voor you guys ;)

Xxx