Κάποιος να την προσέχει..

κεφάλαιο 7

ΟΡΕΣΤΗΣ

Κρατάω μπροστά μου το μαύρο μπλουζάκι και βλέπω έναν γάιδαρο να μου κλείνει το μάτι, σκέφτομαι ότι η μικρή έχει χιούμορ. Με κοιτάει να τη διπλώνω, της ρίχνω μια ματιά και στρέφω την προσοχή μου στην Μαρίνα...

«Τι ήταν αυτό;»

«Αυτό ήταν ένα πολύ κακόγουστο μπλουζάκι! Δεν είναι τίποτα ξέχνα το..» της δίνω το ποτό της, παίρνω το δικό μου και κατεβάζω μια γερή γουλιά, αρχίζουμε να μιλάμε και το χέρι μου κινείτε στο πόδι της... την ρωτάω πως τα περνάει στη Θεσσαλονίκη αλλά δεν μπορώ να ακούσω, κοιτάω αριστερά και βλέπω την Τζορτζίνα μέσα από την μπάρα να χορεύει, η μουσική είναι αρκετά δυνατή και πρέπει να πλησιάσω αρκετά για να ακούσω τι μου λέει η Μαρίνα... μιλάει πολύ κοντά στο αυτί μου..

«Όταν είμαι στη Θεσσαλονίκη δεν βγαίνω πολύ... με τη δουλειά οι μέρες περνάνε ευχάριστα αλλά εγώ ανυπομονώ να περάσει ο καιρός και να έρθω σε εσένα...» τα χείλη της βρίσκουν τα δικά μου και την πλησιάζω περισσότερο. Περνάω το χέρι μου στο πλάι του λαιμού της και βαθαίνω το φιλί μας, της χαϊδεύω το πόδι και το χέρι μου ανηφορίζει... σκέφτομαι ότι θα πρέπει να σταματήσω γιατί μέχρι να μπορέσουμε να φύγουμε έχουμε ώρες. Απομακρύνομαι από κοντά της και γυρνάω να πάρω το ποτό μου... βλέπω τον Πάνο να έχει μια φέτα λεμόνι στο στόμα, προκαλεί την Τζορτζίνα να την πάρει από το στόμα του, εκείνη το κάνει και βρίσκονται να φιλιούνται με πάθος.. ο κόσμος γύρω τους χειροκροτεί και σφυρίζει.. Δεν ξέρω γιατί αλλά η διάθεση μου χαλάει, μπορεί να είμαι εδώ για δουλειά αλλά δικαιούμαι και λίγη διασκέδαση!

«Πάμε να φύγουμε.. θέλω να μείνουμε μόνοι..» αφήνω ένα χαρτονόμισμα πιάνω την Μαρίνα από το χέρι και την τραβάω έξω. Μέχρι να πάμε στο αμάξι πληκτρολογώ ένα μήνυμα και κανονίζω κάποιον να την παρακολουθεί μέχρι να πάει στο σπίτι.

Κάθομαι στον καναπέ και πίνω το ποτό μου, η Μαρίνα έχει πάει μέσα να φρεσκαριστεί... σκέφτομαι το φιλί τους και σφίγγω τις γροθιές μου, θα πρέπει να ερευνήσω τον Πάνο λίγο καλύτερα, κατά καιρούς έβγαινε με διάφορες αλλά πουθενά δεν είχα δει το όνομα της Τζορτζίνας. Οι πληροφορίες που έχω λάβει μάλλον δεν θα είναι και τόσο ολοκληρωμένες...

«Να με και εγώ!» τις σκέψεις μου αποσπάει η μορφή της Μαρίνας, φοράει μόνο ένα νυχτικό και με κοιτάει όλο λαχτάρα. Με πλησιάζει και ανεβαίνει πάνω μου, τυλίγει τα χέρια της στο λαιμό μου και με φιλάει..