Απροσδόκητος έρωτας (βιβλίο 1) #Wattys2016

Η ένωση

Λίζα

Με πήρανε οι γονείς της Άννας, για να μου πούνε ότι την Άννα την βάλανε στο χειρουργείο γιατί τα νεφρά της υπολειτουργούσαν. Τρόμαξα όταν το άκουσα αυτό, και δεν ήξερα αν έπρεπε να το πω στον Άλεξ. Μετά πήρα τον Βαγγέλη να του πω τι έγινε και ότι θα πάω στην Αθήνα για λίγο και εκείνος μου είπε ότι θα έρθει μία από τις επόμενες μέρες για να μη με αφήσει μόνη μου. Όταν το έκλεισε ο Άλεξ άρχισε να με ρωτάει τι έγινε.

"Τίποτα, απλά πήρα τον Βαγγέλη να τον ενημερώσω ότι έφυγα για την Αθήνα να πάω να δω την Λίζα και μου είπε ότι σε λίγες μέρες θα έρθει και αυτός στην Αθήνα."

"Και αυτοί που σε πήραν; Ήταν από την Άννα; Από το νοσοκομείο;"

"Όχι κάτι άλλοι γνωστοί μου." Δεν ήθελα να του το πω έτσι κι αλλιώς θα το μάθαινε όταν θα πηγαίναμε.

Άλεξ

Δεν την πολυ πίστεψα αλλά δεν μπορούσα να κάνω κι αλλιώς. Τον Έρικ εντομεταξύ τον είχε πάρει ο ύπνος και εγώ είχα ένα άσχημο προαίσθημα. Πήγα στην πίσω αίθουσα, έβγαλα το γράμμα από την τσέπη μου, και το διαβάσα.

Αγαπημένε μου Άλεξ,

Τώρα που διαβάζεις αυτό το γράμμα εγώ έχω φύγει μακριά σου. Ήθελα να σου πω πως αυτό που έκανες δεν ήταν δίκαιο. Κάθε μέρα όσο ήσουν σε αυτή την κατάσταση εγώ έλιωνα. Κάθε μέρα ζούσα και λιγότερο, δεν έβγαινα, δεν χαμογελούσα, το μόνο που έκανε ήταν να πηγαίνω στην σχολή και να έρχομαι σε σένα, στο νοσοκομείο. Κάθε μέρα ρωτούσα αν υπήρχε καμία βελτίωση, και κάθε μέρα η απάντηση ήταν ίδια. Κάθε μέρα ένιωθα να χάνω και ένα χτύπο της καρδιάς μου. Όταν όμως εσύ με κατηγόρησες οτι καλοπερνούσα ενώ εσύ ήσουνα σε αυτή την κατάσταση τότε η καρδιά μου έσπασε σε χίλια κομμάτια. Ελπίζω όταν θα καταλάβεις το λάθος σου να μην είναι πολύ αργά για μένα.

Με αγάπη, Άννα

Λύγισα με αυτό το γράμμα, δεν περίμενα να ήμουν τόσο βλάκας. Ότι κι αν πάθαινα εγώ δεν με ενδιέφερε, το μόνο που εύχομουν ήταν να είναι καλά εκείνη. Την αγαπάω και όταν την έδιωξαν καταλάβα οτι μαζί της έφυγε ένα κομμάτι από την ζωή μου. Σε λίγο ήμασταν στο αεροδρόμιο της Αθήνας. Όταν προσγειωθήκαμε βγήκαμε και μας περίμενε ένα μαύρο τζιπ να μας παραλάβει. Μπήκαμε μέσα, και κατευθυνθήκαμε προς το νοσοκομείο. Ο δρόμος μου φάνηκε ατελείωτος και εγώ ήθελα να φτάσω όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Όταν τελικά φτάσαμε στο νοσοκομείο η Λίζα ρώτησε που την έχουν και είπαν ότι είναι ακόμα στο χειρουργείο. Όταν το άκουσα αυτό ένιωσα την καρδιά μου να σταματάει. Όταν πλησίασα, όλοι της η οικογένεια ήταν εκεί. Με κοίταζαν με ένα ύφος απέχθειας. Με πλησίασε ο αδελφός της και μου ζήτησε να φύγω.