De tralies zijn mooier dan jouw ogen.

Hoofdstuk 6

Ik hoor dat Jason achter me aan loopt en pakt mijn hand. Ik draai me weer om naar Jason en kijk naar hem. Opeens staat hij heel dichtbij.... Zijn hoofd komt steeds dichter bij en ik krijg een zoen op mijn mond gedrukt. Ik trek snel mijn hoofd terug en weet niet wat ik moet doen. Ik voel dat ik rood aan loop en zeg snel ''Zullen we dan maar gaan naar jouw huis?''. Zonder op antwoord te wachten loop ik snel naar de fietsen en haal mijn fiets van het slot.

Achter me hoor ik Jason aan komen lopen en hij zegt: ''Wat doe je? Mijn auto staat daar hoor'', hij zei het zo lief en zwijmel weg maar dan besef ik me het pas... Auto? Auto...? ''Ben je niet op de fiets?'' vraag ik snel, want ik weet niet wat ik moet zeggen. Hij antwoord: ''Nee, dit gaat sneller''. Ik ben verbaasd maar ben blij, want zin in fietsen had ik niet.

Opeens komt het er iets in me op: ''Hoe oud ben jij dan?, want als jij al een rijbewijs moet je minstens 18 zijn'' Ik zie dat ik Jason uit zijn gedachtes hebt gehaald maar na even nadenken geeft hij antwoord: ''Ik ben ook 18. Dit jaar geworden zegt hij trots... Het is nu 12 Juli dus het is twee maanden en vier dagen geleden''. ''Ahh, dan ben jij op 8 Mei jarig!'' ( nee echt, je meent het Erin?! ) ''Ja klopt, wanneer ik jouw verjaardag dan?'' vraagt hij lief. Waarop ik snel zeg: ''26 Februari''. ''Kom stap in dan zijn we zo bij mijn huis'' zegt hij terwijl hij de deur opend.... Ik ga zitten en na vijf minuten en veel geklets zijn we er.

Hij maakt snel de deur open en doet de auto op slot. Hij pakt wat drinken en ik ga zitten op de bank. Jeetje, wat een groot huis! Allemaal luxe spullen en vier verdiepingen. Ik kan helemaal tot het dak kijken. Jason komt snel aanlopen met twee glazen cola en een zak chips. Ik neem het van hem aan en begin te lachen. Waarom weet ik niet maar ik denk omdat hij zo lief is. Nee Loraine hij is niet lief! Hij zoende je terwijl je het niet wou! zeg ik streng tegen mezelf.

''Waar is jouw kamer?" vraag ik. Wat een domme vraag?! Hij antwoord alsof er niks is en dan zeg ik ''Zullen we naar je kamer toe?'' ''Ja, is goed'' antwoord hij meteen. Hij loopt voor me de trap en en net wanneer ik op de laatste treden wil gaan staan, hoor ik een klap en wordt het zwart voor mijn ogen...

Sorry voor de cliffhanger.

Ik weet dat ik zei dat ik morgen pas weer ging posten,
maar ik had tijd over dus hier is nog een hoofdstuk.

xx

HEEEEYYYY

Mijn nieuwe verhaal heet: Net 1 colaatje te veel...

Willen jullie hem allemaal even lezen?

Het proloog staat er al op xx

Doeeeiiii