Hayatla Başbaşa

Amcamın Evi

Nihayet amcamın evine geldik cenaze işlemlerini başlatmıştık yarın ailemi mezara verecektim hala onların öldüğüne inanmıyordum içeri girdik yengem bizi kapıda karşıladı bana bir oda ayırdıgını söyledi başta biraz sevinmiş olsamda odamın bir tavan arası oldugunu görünce aynı şekle geri döndüm yengem bir bez ve bir kova su hazırlamıştı örümcek ağları böcekler toz ve yerde yırtık bir halı bana burayı temizleyip bu odada kardeşimle yatabileceğimi söyledi her ne kadar da tavan arasıda olsa bana evini açmıştı ona minettardım kardeşimi yatırıp işe koyuldum önce ağları temizledim sonra yerleri sildim yorulmuştum dinlenmek için bir kenara oturdum yengem yemeğe diye bağırınca aşağıya indim bana işimi bitirip bitirmediğimi sordu bende az kaldıgını ama daha bitmediğini söyledim işimi bitirdikten sonra yemeğimi yiyebileceğimi söyleyince hemen yukarı çıkıp işimi bitirdim aşağıya indiğimde bir tas çorba ve kuru bir parça ekmek ayrılmıştı bana çok açtım yemek zorundaydım ben bir şekilde doyardım ama peki ya kardeşim o daha iki aylıktı ve anne sütüne ihtiyacı vardı yengem kendisinin emzirebileceğini söyledi ama kardeşim onun sütünü emmiyordu hazır süte başlatmak zorunda kaldım neyse benim bide kuzenlerim var ben onlardan bahsetmedim biri kız biri erkek iki kuzen kız on iki yaşında erkek altı aylık. Herşeyiyle birgünü daha bitirmiştim sabah cenazemiz vardı derken aklıma o gün geldi tüm gece ağladım hayatımın parçalarını kaybetmiştim saat altı demeden yengem uyandırdı kahvaltıyı hazırlamam gerekiyormuş el mahkum kalktım yüzümü yıkayıp mutfağa indim daha on dört yaşındaydım ve bildiğim tek yemek yumurta kırmaktı bir şekilde çayı ocağa koydum yumurta kırdım ve kahvaltılıkları sofraya tek tek taşıdım kahvaltı hazırdı yengemi uyandırmalı mıydım pek emin değildim odasına girdiğim için bana kızabilirdi ama uyandırmasamda kızabilirdi ben ilk riski göze alıp yengemi uyandırdım beklediğim gibi odasına girdiğim için kızdı ve kahvaltı cezası verdi anlaşılan ben bu evde daha çok aç kalacaktım