Κεφάλαιο 1.

21 2 0
                                    

Είναι γύρω στις 3 το μεσημέρη έξω βρέχει, λατρευώ την βροχή, η αγαπημένη εποχή άλλωστε είναι ο χειμώνας λατρευώ το αρωμά της, την αύρα της. Ηρεμώ με κάποιο τρόπο οι σταγώνες της βροχής είναι σαν ένα ειδός ποίησης στα αυτιά μου, με παρασέρνουν στο άγνωστο, ενα άγνωστο μερός που βρίσκω τον ευατό μου.

Δεν έχει περάσει και πολύς καιρός απο τότε που εφύγα από το σπίτι των γονιών μου, περίπου δύο εβδομάδες αλλά δεν έχουμε μιλήσει απο τότε και φυσικά αυτό με στεναχωρεί αλλά η αδιαφορία τους με σκώτονε, δεν άντεχα άλλο την καταπιεσή τους, δεν άντεχα να μη σέβονται τα ονειρά μου να μη σέβονται εμένα. Το ήξεραν πάρα πολύ καλά το πάθος μου για τον κινηματογράφο, ήξεραν πόσο με γέμιζε ψυχικά, πόσο χαρούμενη είμουν που μπορούσα και είχα τη δύναμη να ασχολειθώ επιτέλους με το κινηματογράφο όμως όσες προσπάθειες και αν έκανα για να τους πείσω οτι θα τα καταφέρω ποτέ δεν το πιστέψαν.

Έτσι και αποφάσισα να φυγώ, να γίνω ανεξάρτητη να σταθώ στα πόδια μου να εμπιστευτώ τον ευατό μου να αρχίσω μια καινούρια ζωή, μακριά απο ότι με κάνει δυστηχισμένη είμαι ακόμα πολύ μικρή μόλις είχα κλείσει τα 18.

Unhappy H.S GREEK FANFICTIONWhere stories live. Discover now