El ele acele etmeden sokakta yürüyordukTotoca bana hayatı öğretiyor.Ben de,ağabeyim elimden tuttuğu ve bana birşeyler öğrettiği için bu durumdan hoşnuttum.Nesneleri bana evin dışında öğretiyordu.Çünkü ben evde keşiflerimi tek başıma yaparak kendi kendimi eğitirken;yanlız olduğum icin yanılıyordum.Yanılıncada hep dayak yiyordumÖnceleri kimse beni dövmezdi.Ama sonra herşeyi öğrendiler ve zamanlarını,benim gibi şeytan baş belası,lanet olasıca bir sokak kedisi olduğumu söyleyerek geçirmeye koyuldular.Buna aldırdığım yoktu.Sokakta olmasam şarkı bile söylemeye başlardım.Şarkı söylemek güzel şey.Totoca,şarkıdan başka bir şey daha biliyordu:ıslık çalmayı!Ama ben ne kadar uğraşsam uşraşıyım ağzımdan ses çıkmıyordu.Totoca isligin böyle calindigini amasimdilik bir islik ağzına sahip olmadigimi soyleyerek beni yureklendirirdi.Yuksek sesle sarki soyleyemedigim icin sarkilari icimden soyluyordum.Garipti ama hosta olabiliyordu.Pek kucukken annemin soyledigi bir sarkiyi hatirliyorum.
