Her acı yeni bir başlangıcın habercisi olmuştu hayatımda şimdiye dek. Peki ya bu defa? Yeniden teselli verecek mi yaşadığım acılara kader? Yahut yeni başlangıçlar sonumu hazırlayan bir hikayeden mi ibaret kalacak..
***
Her şeyi yeniden hatırlıyor gibiyim, annemin renklerine hayran kaldığım çil çil begonyalarını bile. O ve bana yaptıkları geliyor aklıma, mukayese ediyorum fikrimce tarihleri yaşananlarla birlikte. Birkaç eksik var tamamlanacak fakat sırası değil diyor içimden gelen ses. Haklı bulup susturmaya çalışırken zihnimi, o an bir haykırışta bulunuyor yüreğe inatla; Karan! Hayatımı karanlığa çeviren o iğrenç adam elbette Karan.. Sırası değil demişti sana, bu yürek bunu şimdi kaldırır mı?
Geri sarıyorum yaşadıklarımdan bende kalanları; mutlu gibiyim bir hediye seçiyorum, paketlenme süreci ardından fırlıyoruz dışarı, elimi bırakıyor ve bir kaza buum! Karanlığa gömülüyorum, bir damla kan burnumdan dudagımın kıvrımlarını aşarak ilerleyen... Uyuyorum.
