Amity Isn't Real {Tangled Minds Series #2}

Prologue: Heartstabber

"Mom, I'm here!" sigaw ko. Ang taas ng ngiti ko habang dala dala ko ang cake para sa birthday ni Kuya.

Binuksan ko ang pinto ng bahay.

Nakita ko si Mama na umiiyak sa lapag.

Nilapitan ko siya. "Mom, are you okay?" tanong ko.

"Mom."

"You shouldn't. Done this." biglang nagsalita si Mama.

"Mom. What happened?" tanong ko.

Hinawakan ko siya. Hawak hawak niya ang ulo ni Kuya.

"Mom! What the!" sigaw ko.

Humarap si Mama sakin.

Bukang buka ang mga mata niya.

Yung ngiti niya hiniwa para humaba ito.

"Mom. What happened?!"

"It's nothing. I just want to smile and ignore the pain."

Lumapit siya sakin at sinaksak ako sa mukha.

Nagising ako bigla. Basang basa ng pawis ang mukha at damit ko.

"You okay? Lil' brother?" tanong ni Kuya.

"Yeah. A nightmare, I think." sagot ko.

A year passed by

It's not a nightmare.

It's true.

Namatay si Kuya. Namatay siya ng walang dahilan. Pwede ba yun? Tanga ba sila? Isang taon na ang nakakalipas bago siya mamatay, wala pa ring ebidensya. Hindi rin tanga si Kuya para magpakamatay dahil sa grades. Alam kong napabayaan niya na pag-aaral niya dahil sa pag susugal at pagpunta niya lagi sa mga club pero hindi yun eh. Hindi nila kami mauuto. Hindi ako magpapakabobo. Alam kong may tinatago sila.

At dahil sa pagkamatay ni Kuya. Sunod sunod na ang mga problema dumadating. Inabuso na ako ni Mama at Papa. Alam ko pa namang una palang paborito na nila si Kuya. Akala ba ng lahat ng bunso lagi ang paborito? Nagkakamali sila.

But I love my brother even though he was liked more than me. Mabait, matalino at higit sa lahat palakaibigan.
Ang hindi niya alam, wala naging totoong kaibigan sa kanya.

Nakiusap na ako kay Mama na magpa transfer sa school ni Kuya para maobserbahan ko kung paano at sino namatay at pinatay si Kuya. Parehas lang kami ng year, hindi mahalata sa mukha pero kambal kami.

Sumailalim ako sa pagpapalit ng pangalan. Para walang makakasuspetsa ni isa.

May kinalaman ang school sa pangyayari. Tinago nila para hindi masira ang imahe ng paaralan. Napakagahaman sa pera.

At sa di inaasahan. Napunta ako sa section niya. Kay saya nga ng buhay at napakaliit ng mundo.

"Grade 9-Amity." sabi ko. Pumasok ako sa kwarto, nagtinginan sila sa akin.

"Oh. The transferee is here." Pinalapit ako ng adviser ko sa harap.

"A transferee?" bulungan ng iba.