السااعة 12 الظهر..
جرس البيت عند قدر بيرن. رااحت سلوى تفتح لقيت محمـود (عم قدر)..
سلوى: يا فتّااح يا عاليييم
محمـود: ازيك يا مرات اخويا؟
سلوى: نحمده ياخو جووزى. عاايز ايه؟
محمـود: ادخل بس و اعمليـلى كوبااية شـاى و نتكلّم
سلوى: ادخل اتفضل ياخويا. ادخل
دخلت عملتله الشااى و جابتهوله،
سلوى: هاا؟
محمـود: بصى ياستى..
قدر فى غرفتها .. صحيت من النوم، مسكت موبايلها و فتحته. لقيت Missed Call من ادهم، فأتصلت بيــه،
ادهم: اخيراً
قدر بصوت ناايم: صباح الخيير
ادهم: صباح اييه. احنا الظهر
قدر: اااه. مش قولتولى انا النهارده هروح الموقع؟!
ادهم: مانا مستنيكى من 10 الصبح عشان اعدى عليكى
قدر: انت جاى؟
ادهم: وانتى فاكراانى انى هسيبك تروحى لوحدك!
قدر: وهى اول مرَّة يعنى!
ادهم: مش هتروحى من غيرى بعد كدة
ابسمت قدر: مااشى. انا هقووم اجهز
ادهم: وانا اعتبرينى قدّاام بيتكو من دلوقت
قدر: لا كدة هتستنى كتيير
ادهم: خلاص هطلعلكوا
قدر: ههههههههههههه و ماالو
قدر: يلا بااى بقى
ادهم: سلااام
بتبص قدر جنبها ملاقيتش علا. فإتصلت بيها،
قدر: فيينك؟
علا: بيت ابويا
قدر: نعم!!
علا: زى ما سمعتى
قدر: بطلى هبل. مش هتعرفى تعيشى معااها
علا: لا هى اللى مش هتعرف تعيش معاايا بعون الله
قدر: مش مرتحاالك وربنا
علا: ليييه؟ انا هفهمها غلطها بس والله
قدر: هههههههههههههه يالهوى
علا: هههههههههه بظبط كدة
قدر: هخلص شغل و هعدى عليكى طب
علا: تماام مااشى
قدر: يلا بااى
علا: بااى
سلوى سااكتة و محمود باصصلها مستنيها ترُد..
محمود: هااا؟؟ ايه قوولك؟
سلوى: القوول قول قدر يا محمود. انا ماليش دعوة
محمود: ملكيش دعوة ازاااااى! هى دى مش بنتك؟ لا اله الا الله
سلوى: هو انا اللى هتجوز ولا هى ياخو جوووزى!!
محمود: مانتى هتقنعيها بقى
سلوى: لا مقنعش انا. انا اقولها وهى تشوف اللى عايزاه بقى ماليش دعوة
محمود: الله! مش انتى غصبتيها قبل كدة عشان تتخطب لواد هى مش عايزاه؟ عشان الفلوس كمان؟
سلوى: لاااا الوضع كان غير دلوقتي. احنا كنا محتاجين الفلووووس عشان تسندناا يا محمود وانت عااارف
محمود: الفرق ايه دلوقتى يعنى؟
سلوى: الفرق ان بنتى ربنا يبااركلها جالها شغل فلوسه ساتراانا الحمدلله. مش محتااجة اغصبها على حااجة انا خلااص. اخواتها بياكلو و بيلبسوا كويس، و هي كمان مرتااحة الحمدلله. خلاص مش عايزة حاجة من الدنيا تاانى
محمود: عالعمووم اسألى البت وانا يومين و هعدى عليكوا تقوليلى شوفتوا اييه
خرجت قدر من غرفتها..
قدر: ماما انا نازلة
بتبص لقيت عمها،
قدر: ازيك يا عمى؟ الإيجار لسة شوية على ميعاده
محمود: وهو انا مباجيش غير عشان الايجار برده يابنت اخويا؟
ابتسمت قدر: الصراحة، ااه
محمود: الله يسامحك يابنتى
رااحت بااست عمها على رااسه: متزعلش ياعمى بقى. "بصت لمامتها": انا نازلة هاه
خرجت بسرعة و هى مبسوطة و قفلت بااب البيت..
ضحكت سلوى: عااايز ازاى تجوز ابنك لبنت اخوك اللى علاقتك بيها يادووبك فلوس إيجااار و بس ونبى؟؟
محمود و هو باصص على باب الشقة و مستغرب: هو ايه اللى باسطها و نزِّلها بسرعة كدة؟
سلوى: علمى علمك
محمود: تكونش سمعت كلامنا و انبسطت منه؟
سلوى: لا انا بنتى مترمييش ودانها. ولو سمعت حااجة بالصدفة عنها مبتسكتش
محمود: اومااال ايه اللى باسطها كدة؟
سلوى: يا رااجل فى ايه مااالك؟ يارب تفضل مبسوطة على طوول. الله!
