Love At First Fight [Completed]

Chapter 67

GIAN'S POV

I was to dumb for not telling her the truth.Natatakot kasi akong mawala siya sakin at ngayong araw na ito naganap ang kinatakutan ko...

She hates me..and wishing me for not coming near to her.

The truth is matagal ko ng alam na ang ama ko ang pumatay sa ma magulang ni Janella.

I already know it before I met her. Palagi kong naririnig ang Santos na apelyedo sa tuwing may kausap si papa sa phone niya.

I was just twelve back then nang pumuslit ako sa office niya at narinig ang usapan nila ng body guard niya.

Flashback...

Pumasok ako sa office ni dad kasi pumasok dun ang racing remote control car ko.

At eksaktong dumating si Dad kasama ang bodyguard niyang si Berdugo.Nagtago ako malapit sa book shelves.Mahirap na siguradong papagalitan ako nun kong malalaman niyang pumoslit ako sa office niya.

"So tagumpay ba ang pinapatrabaho ko sa iyo?". Tanong ni Dad kay Berdugo.

"Boss napasabog namin ang sinasakyan nilang kotse.At sinigurado naming patay ang mag asawang Santos."

Nanlaki ang mga mata ko sa narinig.How could he do that? Ganito ba talaga ka demonyo ang tatay ko?!.

"May problema lang boss.May apat silang anak." Napalunok ako ng laway.Wag naman sana niyang damayin ang mga anak nila.

"Just dont mind them.They are just a piece of a trash coming from that darn scavengers.Ha! Ha! Ha!".

Even his laugh is like a demon.Suddenly his phone rings.Which made him stop laughing.

"Lets go Berdugo,I have a meeting in San Francisco prepare my private plane." Dad said at umalis na ng office niya kasama yung bodyguard niya.

Nakahinga ako ng maluwag.At pilit dinadigest lahat sa utak ko ang narinig ko kanina.

Lumapit ako sa table ni Dad .Naiwan nila ang dala nilang folder.Sa loob nun nakalagay ang isang profile.

Binasa ko ito.Ito siguro ang dalawang mag asawang pinapatay ni Dad. May nakita din akong picture na kasama nila ang kanilang mga anak.

They looked very happy in this picture.Ganito pala ang itsura ng isang masayang pamilya na kahit kailan hindi ko naranasan.

And suddenly my attention was caught by the only little girl in this picture.Parang kaedad ko lang siya or maybe mas younger siya sa akin ng two years.

Matapos kong tingnan ang lahat ng nakapaloob sa folder ibinalik ko na yun sa table ni dad.

Many years come.. Hindi mawala sa isip ko ang babaeng nakita ko sa picture nayun.Pinapanalangin ko na sana magkita kami sa personal.

End of flashback...

Nangyari nga ang araw na iyon. At yun ay ang araw na nakatagpo ko siJanella.

I didnt notice it in the first time pero habang tumatagal nun.Nalaman kong siya at ang batang babae sa picture ay iisa.

Habang lumalalim ang pagtingin ko sa kanya ay mas nahhihirapan akong sabihin sa kanya.... That my father kills her parents.

Tama nga ang sabi nilang walang sekreto ang hindi mabubunyag.

At ngayong alam na ni Janella ang katotohanan.Hindi ko kakayanang mawala siya sa akin.

Humiga ako sa kama ko.Pupuntahan ko si Janella sa bahay nila. Kahit ilang beses niya pa akong ipagtabuyan babalik at babalik parin ako hanggang sa mapatawad niya ako.

I love Janella... As much I love my life. Kung mawawala siya ulit sa buhay ko. I dont know if I can live again without her.