The beauty and her beast

Het verhaal van Lotus

"Ergens in een bos, hier ver ver vandaan, leefde eens een oma en haar kleindochter. Het meisje heette Lotus en ze was het vriendelijkste wezen uit het hele bos. Hoewel men veel verhalen over haar oorsprong hadden. Het duidelijkste verhaal en meest realistische was dit: Haar moeder Eloise woonde in het dorp en was de mooiste vrouw van die tijd. Op een dag, toen er een mysterieuze man in het dorp kwam, namen Eloise en haar ouders hem voor een tijdje in huis. Veel mensen beweren dat zijn ogen van groen naar paars naar rood flitsten. Anderen vertellen dat ze hem bij het bos hebben zien veranderen in een wolf. Toen de man na 3 weken vertrok, nam hij Eloise mee. Precies een jaar hadden de dorpbewoners haar niet gezien, toen ze op een dag rennend het dorp in kwam. In haar armen had ze een in doeken gewikkelde baby. De buren vertelde dat haar ogen roze waren, en ineens naar groen flitsten. Toen haar moeder de deur open deed duwde de baby in haar handen en volgens de jongetjes die hadden staan spelen veranderde ze in een steegje naar een wolf. Na enkele dagen verhuisde de moeder van Eloise naar een boshutje. Daar groeide de baby op en ze werd bekend als Lotus het bloemenmeisje. Op haar zestiende verjaardag voelde Lotus dat alles begon te tintelen. Een ontzettend grote pijn stroomde door haar botten en langszaam voelde ze hoe ze veranderde in iets. Wat? Dat wist ze niet, alleen dat de pijn ondragelijk was. Haar armen en benen leken te breken en opnieuw aan te groeien. Lotus viel uitgeput van de pijn op de grond. Ze bleef een tijdje liggen tot alle pijn ineens verdween. Verbaasd stond ze op. Alleen merkte ze, dat ze op haar benen en handen stond. Hoewel, handen?! Lotus had donker bruine poten gekregen. Toen zag ze, in de spiegel, waar ze in was veranderd. Een wolf. Haar oma kwam binnen en Lotus voelde een enorme eetlust opkomen. Ze sprong op haar oma, beet haar in haar arm en deinsde geschrokken achteruit. Voor haar lag haar oma, dood te bloeden. In paniek rende Lotus naar buiten. Dagen, weken bleef ze rennen. Op een dag veranderde ze terug in mensenvorm. Ze strompelde door, zonder besef van tijd en plaats. Uitgeput stortte ze op de grond, huilend. Was dit het dan? Ik verdien geen leven. Ik ben een monster, dacht ze verdrietig. Het moment dat het zwart werd voor haar ogen, zag ze nog net hoe ze opgetild door een jongen. De jongen, Dean, rende met haar in zijn armen naar zijn boshut. Vijf hele dagen zorgde hij voor haar. Toen Lotus bij kwam, was ze verbaasd door haar omgeving. Dean kwam bij haar, vertelde dat hij hetzelfde was en leerde haar ermee om te gaan. Vijf hele jaren verstreken, Lotus en Dean werden verliefd op elkaar. Samen kregen ze vier kinderen: Luna, Alfa, Omega en Bèta. Toen de kinderen uit genoeg waren, vertrokken Dean, Lotus en hun vier kinderen naar het noorden. En tot op de dag van vandaag zijn zij nooit meer gezien." Tante Claire slaat het boek dicht. Het kleine meisje licht in bed met haar deken opgetrokken tot aan haar kin.

"Tante Claire, zijn papa en mama gelukkig in de hemel?" Traantjes springen in de ogen van het kleine meisje.

"Dat denk ik wel Amare, en ze zijn trots op je. Trots dat je zo sterk bent! Dat zal je later heel goed van pas komen." Tante Claire lacht liefdevol naar de kleine Amare en geeft haar een kusje op haar voorhoofd.

"Slaap lekker lieve Amare." Tante Claire knipt het licht uit en loopt naar de deur van het kleine kinderkamertje.

"Welterusten tante Claire!" Gaapt Amare. Langzaam valt ze weg, in een mooie droom over Lotus en Dean.

Claire schut haar haren los en loopt dan naar de woonkamer. Haar man moet overwerken, alweer. Ze pakt een duur glas met mooie afwerkingen. Dan loopt ze naar het bijzettafeltje met alle dranken erop. Haar dunne vingers glijden langs de dunne halzen van de wijnflessen. Ze pakt een wodkafles en schenkt een bodempje voor zichzelf in. Dan hoort ze poten over de grond, het tikken van kleine, scherpe nagels.

"Zij is het."

Claire verstijfd en neemt de geur van de persoon goed in zich op.

"Jij weet het ook. Zij is het. Zij gaat de wolven redden en hun glorie terughalen." Vervolgd de stem hees fluisterend.

In een fractie van een seconde gooit Claire haar glas wodka naar de stem.

"En kom nooit, nooit meer terug." Fluistert ze met ingehouden woede.