1111

Öncesi

Göremiyorum.

Çevremdeki hiçbir şeyi algılayamıyorum.

Şekiller sürekli değişiyor. Gözlerimi açamıyorum. Karanlık sarıyor etrafımı gittikçe güçleniyor , biliyorum. Sürekli bir kadın çığlığı duyuyorum. Belki de çığlık atan benim, anımsayamıyorum. Etrafımı binbir türlü çığlık sarıyor. Kulaklarıma bastırıyorum ellerimi. Susmuyorlar.

Yalnızım. Diğerleri nerde bilmiyorum. Hangi evrendeyim, hangi zamandayım her şey karıştı. Onları bulmam gerek. Sürekli tekrarlıyorum, 1111. Uyanacağım zamana az kaldı. Hatırlamak zorundayım. Her şeyi unutacağım ama 1111 kalmalı aklımda. Unutamam.

Unutursam ölürüz. Hepimiz ölürüz. Hatta hiç var olmama şansımız da var.

Bilincim yavaşça gidiyor.

Uyanıyorum.