Die ene nacht-

Verjaardags cadeau van mijn beste vriendin

Ze heeft voor mijn verjaardag kaartjes voor het concert gekocht. Ik heb haar er niet vanaf kunnen houden. Ze wil er zo graag heen met mij. Ik word 16 jaar en mijn zusje 14 jaar. Mijn zusje is 3 dagen na mij jarig en ze is net plakband. Ofja, ze is net lijm die mijn ouders aan mij plakken. Ze wil volgens mij helemaal niet met mij omgaan, omdat het altijd fout gaat en zij ook de schuld ervan krijgt.
Mijn beste vriendin heeft de kaartjes voor ons alle drie gekocht en we gaan naar Den Bosch. Het concert zal in de nacht zijn, vandaar dat ik mij nu al zorgen maak.

Mijn zusje heeft besloten niet mee te gaan, hoe diep ik probeer te graven kan ik mij niet herinneren waarom ze niet meegaat.

Ik mag na veel gehuil toch gaan. Ik moet mijn telefoon bij mij houden en moet iedere keer dat ik gebeld wordt opnemen. Ja, ook tijdens een concert, want het kan mijn ouders niks schelen ze denken toch dat ik ergens anders heen ga dan een concert.

Tijdens het concert mis ik dé nummer, doordat ik werd gebeld door mijn vader. "Wanneer ben je thuis, wat is het adres van het concert, wie speelt er, heb je gedronken, zijn er mannen bij je, mag ik Helene aan de telefoon?" Helene is trouwens mijn beste vriendin. Arghh waarom vertrouwen ze mij nooit. Ik word er gek van.

Als het concert is afgelopen en we naar huis willen zijn er geen treinen meer. Ik raak in paniek. Ik moet naar huis of ik krijg weer klappen! De ouders van Helene zeggen dat we het beste naar een hotel kunnen gaan. De mijne zullen mij voor eeuwig opsluiten en slaan als ik niet thuis kom.

Uiteindelijk is er wel een trein, maar ik weet het al, ik krijg klappen. En die zullen hard aankomen.

Als we aankomen op het station haalt de vader van Helene ons op. Hij rijdt tot 2 straten van mijn huis en zet ons af. Ik wil dat Helene meegaat, want dan zullen de klappen morgen zijn en niet vannacht.

We komen aan en mijn vader is woest, sinds ik niet Nederlandse, maar Arabisch ben gaat hij tekeer in ons eigen taal. Ik ga naar bed op mijn kleine kamer en Helene blijft slapen om mij te beschermen. Mijn moeder komt binnen en die ene nacht leer ik weer iets nieuws. Mijn moeder weigert dat ik naast Helene in bed slaap. De manier waarop ze praat denkt ze dat ik nou lesbisch ben?

Even later roept mijn vader mij naar beneden. Hij vraagt hoe ik thuis ben gekomen? Uit angst lieg ik en hij zegt dat ik nu mee moet en met mij in de sneeuw loopt hij de weg die gelopen is door 3 verschillende mensen. 1 van hem, 1 van Helene en 1 van mij. Geen een gaat richting de weg die ik heb gezegd. En omdat het zo laat is geen hond buiten geweest. Ik ben betrapt. Ik zal morgen echt een hoop klappen krijgen.

Die ene nacht slaap ik op mijn bed, Helene op een matras op de grond en huil ik zachtjes voor mezelf.

Ik weet dat ik niks verkeerds heb gedaan, ik was bij het concert en ik was alleen met Helene en nog weet ik dat ik morgen heel veel pijn zal lijden, door mijn leugens in het verleden.

Laat mij weten of jullie nog meer stukken willen lezen over andere nachten. Feedback is welkom.