เมื่อวานดาวเทียมWOซึ่งเป็นดาวเทียมทวีปเอเชีย ได้ถูกยิงขึ้นไปบนอวกาศ ขึ้นไปเป็นผลสำเร็จ
เอ๋...
"แบบนี้ก็ดีสิ จะได้เชื่อมต่อเกมส์กับเชิฟ ต่างประเทศสักที"
นี่ บัน ลูก ไปโรงเรียนได้แล้ว เดี่ยวสายเอาน่ะ
"ครับๆ"
หลังจากนั้นบันก็ลุกออกจากโตแล้ววิ่งไปใส่รองเท้าแล้วมุ่งหน้าไปโรงเรียนทันที
"บัน อรุณหวัด "
"อ่า อรุณหวัด"
บันทักทายเพื่อนที่เดินเข้าโรงเรียจากนั้นก็รีบมุ่งตรงไปที่ห้องเพื่อ จะไปคุยกับเพื่อน เรื่องเกมส์ วอเตอออนไลน์ ซึ่งเป็นข่าวเมื่อวานนี้
"ใช่ๆเกมที่บอกว่าจะเริ่มวันนี้ล่ะ เขาบอกว่าเป็นเกมที่ถ้าเล่นชนะแล้วจะขออะไรก็ได้ทั้งนั้นเลยล่ะ "
เมื่อวานที่จุๆ ก็มีข้อความส่งมา ใน มือถือ คอมพิวเตอร์ เครื่งมือสื่อสารมีข้อความปากฎ เขียนไว้ว่า
"ขณะนี้ วอเตอร์ออนไลน์ จะเปิดให้บริการพรุ่งนี้ ท่านมีความประสงที่จะเล่นเกมส์กับเราหรือไม่ รางวัลรอท่านอยู่ .จากพระเจ้า"
Yes/no
ข้อความนั้นเกิดขึ้นบนสื่ออิเล็กโทนิคของทั่วทุกมุมโลกแต่ต่างภาษาความหมายเดียวกัน
ในตอนนั้นผมกดyes ไป
"บัน บัน นายกด yes/noล่ะ "
เสียงเพื่อนข้างๆโต๊ะถามผมขึ้น
"ฉันตอบyesไปน่ะก็มันน่าสนุกนิ ยิ่งฉันชอบเล่นเกมส์อยู่แล้ว"
"ติดเกมส์ ชัดๆหัดตั้งใจเรียนหน่อยสิ"
เสียงผู้หญิงคนหนึ่งท่าทางก้าวร้าว ผมสีดำดวงตาสีน้ำตาลออกส้ม ผิวสีขาว น้ำเสียงออกจะห้าวๆไปหน่อย
"อือ กะฉันไม่ค่อยชอบเรียนนี่น่า"
"เฮ้ยๆ ว่าแต่หล่อนยุ่งไรด้วย แม่สาวจอมแอ๊บ"
"ว่าไงน่ะ"
เธอทำหน้าโกรธจัดสุดๆ ในขณะที่ทะเลาะกับเพื่อนข้างโต๊ะผม
เธอคนนี้ ชื่อส้ม ส่วนเพื่อนข้างโต๊ะผมชื่อ น้ำ พวกเขาเป็นฝาแฝดกัน แต่ไม่ถูกกันสุดๆ
"นี้ๆ เขาว่ามันเป็นไวรัส ของนักแฮกกิง ล่ะ
ข่าวเขาบอกว่าดาวเทียมโดนป่วนน่ะ"
สาวสวยคนหนึ่งพูดออกมาด้วยความสุภาพเรียบร้อย เธอคือคุณหัวหน้าห้อง ชื่อ น่ะ
"จิงดิ "
น้ำพูดด้วยน้ำเสียงตกใจ
ส้มจึง พูดซ้ำเติมทันที
"บ้ารึไงไหนล่ะตัวเกมยังไม่มีเลย ค้นหาในเน็ตก็ยังไม่มีเห็น ไหมไร้สาระ ทั้ง เพ"
ในขณะนั้นประเด็นที่พูดถึง วอเตอร์ออนไลน์จบไปทันที
หลังเลิกเรียน นักเรียนก็เริ่มกลับบ้าน
ในตอนั้นบันรู้สึกเหมือนขาดอากาศหายใจ
"อ๊าก ทำไมหายใจไม่ค่อยออกนี้มันอะไรกัน"
บันทรุดตัวลงตรงบรรได เขามองไปข้างหน้า นักเรียนบางคน ก็เกิดอาการเช่นเขา
"นี้มันอะไรกัน อ๊าก หายใจไม่ออกช่วยฉันที บัน"
เสียงของส้มที่กำลังร้อง เหมือนขาดอากาศหายใจนั้น ช่วยฉันทีบัน
"ส้ม เป็นของเธอน่ะ นายก็ด้วยบัน "
ในความวุ้นวายนั้น นักเรียน บางคน เริ่มเกิดอาการลนลาน กัน
เสียงของน้ำที่ถามเรานั้น ด้วยความสงสัย
"น้ำขานาย "
ในขณะที่เรามองเห็นสิ่งต่างๆรอบตัว ที่เท้าคนปกติที่ไม่ เกิดอาการขาดหายใจเหมือนเรานั้น เริ่มมีผลึกรามขึ้นมาจากขา
"นี้มันอะไรกัน "
ในขณะนั้นโรงเรียน ไม่สิ อาจเป็น ทุกที่ของโลกนี้ก็ว่าได้
"เกมได้เริ่มขึ้นแล้วพวกเจ้าทั้งหลายเอ๋ย"
เสียงที่จุๆก็ดังเขามาในหัว เสียงที่ใหญ่น่ากลัว
"เอาล่ะ เจ้าตกลงที่จะเล่นเกมกับเราสิน่ะ"
นี้มันอะไรกัน ใครกัน
กริ๊ด......
เสียงที่กริ๊ดหลั่น พวกคนที่โดนผลึกขึ้นขาลามไปถึงหัว แข็งถึก ยังกับ หิน
หลังจากที่ส้มกริ๊ดลั่นเธอก็สลบไป
"เกมส์เริ่มน่ะบัดนี้"5.4.3.2.1.0
หลังจากจบเสียงท้องฟ้า บดยังกับมีเมขบดบังพระอาทิตย์
ทันใดนั้นฝนก็ตกลงมา อย่างไม่หยุดแต่แปลกที่จุ๊ๆ พวกเรา. ที่หายใจไม่ออกนั้น เริ่มหายใจเป็นปกติ
"นี้มันเกิดอะไรขึ้นกันว่ะ"
นักเรียนที่เป็นเด็กนิทประจำห้อง พูดออกมา
ชื่อของเขานั้นชื่อ บอล ซึ่งสนิทกับผมมากเลย
"บัน นี้มันเกิดอะไรขึ้นทำไม น้ำถึงกลายเป็นแบบนี้ล่ะบางคนในห้องก็พากันกลายเป็นหิน
แล้วเสียงในหัวนี้มันคืออะไรเนี่ย "
เขาพูดด้วยสีหน้าตกใจสุดขีด
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ว่ามันอาจเกี่ยวกับ วอเตอร์ออนไลน์ นั้นก็ได้"
"งั้นแสดงว่า"
"นายกดyesเหมือนฉันสิน่ะ แสดงว่าทุกคนที่กดyes ทุกคนหายใจไม่ออก ส่วนคนที่กดnoกลายเป็นผลึก"
"ส้มก็ด้วยหรอ"
"น่าจะน่ะ"
ทันใดนั้นเองที่ๆพวกเรายืนอยู่นั้นก็อ่อนตัวลง ไม่สิกำลังจะจม
แต่นั่นไม่ได้เกิดกับพวกเรา 3คน ทุกคนที่ไม่ได้กลายเป็นผลึกเริ่มจมลงไปในพื้น
