- Five -

77 2 1
                                    

De zon schijnt door een kiertje van het gordijn. Langzaam word ik wakker.

Een voor een open ik mijn ogen. Ik kijk rond. Na een paar seconden besef ik dat ik niet in mijn kamer lig.

en Ik zie dat ik op Stiles borst lag, ik schrik overeind.

Zelf ligt hij nog te slapen.

Langzaam sta ik op en loop naar de badkamer. Ik sta tegenover de spiegel en staar naar mezelf.

Ik was mijn gezicht en ga op het randje van het bad zitten , ik probeer te herinneren wat ik daar deed. Ik wrijf in mijn gezicht en denk goed na. Langzaam komt elke detail weer naar boven.

Stiles kreeg een aanval. Ja , zo'n aanval wat Zoé beschreef. Alleen , deze was niet zo heftig als hoe ze het beschreef.

Stiles was na een kwartier al weer rustig aan het ademen.

Ineens hoor ik de deurkruk die op en neer gaat.

"Bezet." Roep ik.

"Mag ik even binnen komen."

hoor ik Stiles zijn ochtend stem.

Ik loop langzaam naar de deur en doe het van het slot af.

Hij loopt naar binnen en doet de deur weer opslot.

Hij gaat op de rand van het bad zitten.

Ik kom er naast.

"Dankje." Zegt hij zacht.

Ik glimlach.
"Geen probleem."

Hij ziet er zielig uit , moe en angstig.

"Ik wil niet dat het weer gebeurd." Zegt hij.

"Je kan er niks aan doen." Zeg ik en leg mijn hand op z'n schouder.

Er wordt op de deur geklopt.

"Opschieten." Hoor ik Karin roepen.

Ik kijk Stiles aan. Er is een stilte.

"We hebben zo school." Zegt Stiles en verbreekt de stilte. Daarna loopt hij weg.

Ik loop erachter aan naar mijn kamer.

Anne kijkt me vreemd aan. Ze zag waarschijnlijk dat ik en Stiles uit de zelfde kamer kwamen. Ik glimlach , ze glimlacht terug. Voor de eerste keer.

+

Dit is de eerste keer dat ik met Anne praat. Ze is eigenlijk heel aardig.

samen lopen we richting de school.
"Vind je Stiles leuk?" Begint ze ineens.

Ik kijk om me heen of iemand dat hoorde. Ze zei het zo hard.

"Nee?" Grinnik ik.

"Waarom denk je dat?"

"Hoe je altijd naar hem kijkt." Zegt ze met een scheve glimlach.

"Oh. Nee , daar heb ik een andere reden voor." Zeg ik serieus.

Als ze ziet hoe serieus ik ben vraagt ze niet door.

In de les zit ik naast Luke. Ik kauw op mijn pen.

"Is t lekker?" Fluistert hij.

"Wat?" Zeg ik met de pen in mijn mond.

Zijn ogen richten op de pen in mijn mond.

"Oh." Zeg ik en haal de pen uit mijn mond.

"Heerlijk." Zeg ik glimlachend.

+

Ik loop met Zoé en Anne.
We lopen door de schoolgang heen.

Ik had Anne niet zo moeten vooroordelen , ze is echt aardig.

Allison komt op ons af gestormd.
"Heey." Zegt ze vrolijk.

"Heey." Zeg ik blij terug.

"Laten we ergens zitten." Zeg ik en loop naar een tafeltje.

+

We zitten in de kantine. De meiden hebben een gesprek en lachen veel. Alleen het enige waar ik op kan letten is Stiles die met Malia zoent. Hoe zijn handen om die van haar heen zitten.

Net zoals ik had bij Stiles

Ik probeer mijn ogen van ze af te houden.

Maar Stiles en Malia lopen nu zelf al weg met allemaal mensen om hun heen.

De bel gaat. En We lopen allemaal naar ons lokaal.

+

Ik kom thuis en ga op het bed zitten en pak mijn tas uit.

Ik en Luke zijn nog de enige thuis.

Na een paar minuten wordt er op mijn deur geklopt.

"Ja?" Zeg ik en doe mijn koptelefoon af.

Ik zie Luke die binnen komt.

In lach vriendelijk.

"Mag ik?" Zegt hij als hij naar mijn bed wijst. Ik knik en hij komt naast me op het bed zitten.

We zijn al 20 minuten aan het praten over van alles en nog wat.

"Maar Luke." Zeg ik nog lachend van het gesprek maar word langzaam serieus.

"Wat bedoelde je met dat niet veel mensen hier bij Karin willen wonen?"

Lukes blik word serieuzer.
"Nou." Begint hij.

"Er woonde hier bij ons nog een meisje."

"En ze heeft zelfmoord gepleegd."

Mijn ogen worden groot. Waarom is dit mij niet eerder verteld?

"Waarom?" Vraag ik geschrokken.

"Komop , kijk het huis. Kijk hoe depressief , eng en stilletjes het hier is."

"Toen het meisje aankwam was ze al nooit zo vrolijk. Maar door de maanden heen veranderde ze, en werd ze echt depressief."

Ik schrik even. "Oh."

"Ja oh." Zegt Luke.

"Hoe kan het aan het huis liggen? Het kon toch zijn dat ze haar familie mistte?"

"Ook aan Karin. Ze hielp haar nooit met haar heimwee. Eigenlijk , hielp ze met niks."

"Ik ben sprakeloos." Zeg ik.

"Ja , dat was echt een kut periode , voor ons allemaal. We waren echt verbaasd dat er nog iemand hier kwam."

Ik kijk Luke aan.

"Maar gelukkig ben je hier wel gekomen." Zegt Hij.

Luke drukt zijn lippen op elkaar.

Zijn blauwe ogen kijken me aan. Zo fel , zó enorm blauw , en heb ik al gezegd zó mooi?

Hij komt dichterbij met zijn hoofd. Als zijn lippen de mijne bijna raken gaat de bel. Allebei schrikken we van de belznIk stap achteruit van het bed af en ga tegen de muur staan.

Luke kucht. "Ik doe wel open."

Ik ga zuchtend op het bed zitten. Was ben je aan het doen.
Wat doe je. Wat doe je Lydia.

Ik ga op het bed liggen en val in slaap na paar minuten.

+
Lydia?" Hoor ik. Ik open mijn ogen en zie Zoé. "Je hebt het avond eten gemist."

"Maar ik heb een broodje voor je gemaakt."

Ik ga recht op zitten en glimlach.
"Super lief van je."

Ik rek me uit en neem het broodje aan.
"Hoe laat is het?"

"Half 9."

"Jezus , ik heb lang geslapen."

"Valt wel mee toch." Lacht ze.

Ze komt op het bed zitten.

"Waarom heb je me nooit verteld over een meisje dat hier woonde?" Begin ik ineens.

Je hebt het einde van de gepubliceerde delen bereikt.

⏰ Laatst bijgewerkt: Jun 10, 2017 ⏰

Voeg dit verhaal toe aan je bibliotheek om op de hoogte gebracht te worden van nieuwe delen!

The walls  || fanficiteWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu