Kalp atışları duvardaki saatin yelkovanına takılmış,durarcasına yavaş atıyordu....
Geçmek bilmeyen zamanla birlikte, gözlerini diktiği kapının açılmasını bekliyordu saatlerdir....
Son bir yıldır hastane koridorlarında çizdiği bu tabloya onun gibi diğerleride aşinaydı...Ayda birkez gelip önünde beklediği bu kapının ardında
hayatının anlamı duruyordu...
Kapının açılmasıyla oturduğu yerde doğruldu.Çıkan hemşireyi takip eden küçük adımların sahibi onu görünce gülümsemişti;
-"Anne..."
-"Na Bi....
Küçük kız hemşirenin elini bırakıp koşarak yanına geldi..Kan aldırmaktan morarmış kollarını annesinin boynuna dolarken,küçük bir öpücük kondurmuştu yanağına..
Bir süre öyle kaldı Ga İn;kızının küçücük bedenine sarılırken bu şansı bir kez daha yakalayabildiği için şükrediyordu....
Kendilerine yaklaşan hemşireyi görünce kızından ayrılıp ayağa kalktı;
"Biz artık gidebilir miyiz hemşire hanım?" "Henüz değil,doktor bey sizinle konuşmak istiyor...Hem biz Na Bi ile oyun oynamadık daha,ne dersin küçük kelebek?"
Na Bi heyecanla ellerini birbirine vurdu;başka arkadaşı olmadığı için en sevdiği şeydi hemşirelerle oyun oynamak...Ellerini yüzünün altında birleştirip büzüştürdüğü
dudaklarını ileri doğru getirerek annesine baktı;
-"Anne oynayabilir miyiz ?? Lütfennn "
-"Tamam küçük kelebeğim,o zaman siz hemşire ablayla oynayın bende doktorla konuşup geleyim..Uslu bir kelebek ol ve hemşire ablayı üzme anlaştık mı?"
Na Bi sevinçle başını sallarken hemşire buruk bir tebessümle karşılık vermişti;
-"O bizi hiçbir zaman üzmedi ki,hadi gidelim Na Bi..."
Küçük kız annesinin elini bırakıp tekrar hemşireninkini tuttu..Ga İn kızıyla birlikte uzaklaşan hemşireye bakarken; yüzündeki üzüntünün nedenini merak ediyordu...
"Bayan Ga İn..."
Arkasında duyduğu sesle geri döndü;kızının doktorunu görünce içini tarifsiz bir sıkıntı kaplamıştı birden;
"Doktor bey...Bende sizin yanınıza geliyordum.Benimle konuşmak istemişsiniz;bir sorun mu var? Na Bi iyi öyle değil mi?"
-"Sakin olun lütfen,buyrun odama geçelim..."
Önünden geçip koridorun sonundaki odaya giden doktoru takip ederken;aklından geçenler yüzüne yansıyordu;nefes alıp vermesi hızlanmış,elleri titremeye başlamıştı..
Doktorun peşinden odaya girip gösterdiği yere oturdu...Doktor elindeki dosyalarla uğraşırken o gözlerini masanın üzerindeki saate kilitlemiş öylece bekliyordu...
Biraz sonra elindekileri masaya bırakıp Ga İn'in karşısındaki koltuğa oturdu doktor....
Yerine değil de karşısına oturması Ga İn'i daha da telaşlandırmıştı...
"Bayan Ga İn,şimdi lütfen söyleyeceklerimi sakince dinleyin.Bu konuşmayı yapmak benim için çok zor zaten..."
Ga İn hiçbir şey söylemeden gözlerini dikmiş doktora bakıyordu..Geçen bir yıl boyunca az çok tanımıştı doktoru...Daha önce hiç bu kadar
tedirgin görmemişti onu.Hareketlerinde ve konuşmasında tuhaflık vardı..Söylediklerine tepki vermemesi dikkatini çekmişti doktorun;
-"Bayan Ga İn iyi misiniz?"
-"Söyleyin lütfen..."
-"Neyi ?"
-"Doktor dayanacak gücüm gerçekten kalmadı..Söylemeye çalışıpta söyleyemediğiniz şey neyse söyleyin..."
Doktor daha fazla uzatamayacağını anlayınca konuya girdi;
-"Bayan Ga İn...Na Bi'nin kan değerlerinde geçen aya göre büyük bir düşüş var ve---"
-"Ve ???"
-"Kalbindeki kist tekrar büyümeye başlamış...."
Doktorun sesi kulaklarına uğultu olarak gelmeye başlamıştı...Ga İn sıkışan kalbini eliyle bastırarak konuşacak güç arıyordu kendinde;
-"A...ama durduğunu söylemiştiniz.Son 3 aydır aynı büyüklükte duruyordu..."
-"Evet...ama ne yazık ki son bir ayda %10 büyümüş..."
-"Yine o ilacı kullanın,neydi adı ? Onu kullandığınızda büyüme durmuştu;yine kullanırsanız işe yarar belki.."
-"Çok üzgünüm ama Na Bi'nin vücudu o ilaca karşı bağışıklık geliştirdi...İşe yaramayabilir üstelik kan değerleri böyleyken onu kullanmam intihar olur..."
-"Peki şimdi ne olacak?"
Cevabından korktuğu halde sormuştu bu soruyu...Doktora baktı;onunda cevaplamaktan korktuğu belliydi...Derin bir nefes alıp bakışlarını doktorun üzerine çevirdi;
-"Hadi doktor söylesene,şimdi nasıl bir tedavi uygulayacaksın ?"
-"Çok üzgünüm,gerçekten çok üzgünüm ama bu durumda yapabileceğim birşey yok.."
Ga İn aniden ayağa kalktı...Titreyen ellerini yumruk yaparak dengede durmaya çalışıyordu;
-"Ne demek yapabileceğim bir şey yok..olmalı yapabileceğiniz bir şey olmalı.."
-"Bayan Ga İn, lütfen sakin olun.Oturun öyle konuşalım.."
-"Sakin falan olamam,sen nasıl doktorsun ? Ümidini nasıl kesebilirsin kızımdan ?Bir çaresi olmalı;yurt dışına götürelim bu konuda en iyi kimse ona götürelim.."
Ga İn sesini yükselttikçe titremesinede engel olamıyordu...Doktor ayağa kalkıp Ga İn'in yanına gelerek tekrar oturmasına yardım etti;
"Bayan Ga İn lütfen sakin olun...En iyi doktora götürsek bile bir şey değişmeyecek...Üstelik bu tür bir tedaviyi ayarlamak çok uzun sürer.."
-"Olsun bekleriz..Ne kadar beklememiz gerekirse o kadar bekleriz...."
-"Ne yazık ki o kadar vaktimiz yok..."
Ga İn buğulanan gözleriyle doktora baktı;ne demek istediğini anlamaya çalışıyordu..Doktor zorda olsa söyleyebilmişti nedenini;
-"Eğer bu hızla büyümeye devam ederse.....Na Bi'nin kalbi en fazla bir ay dayanabilir buna...."
Ga İn'in kulakları uğuldamaya,başı dönmeye başlamıştı....Birşeyler söylemek istiyor ama ağzını bile açamıyordu....
Gittikçe belirsizleşen doktoru,en son silüet olarak görebilmişti....................
.........................
-"Anne hadi acele et,fazla vaktimiz kalmadı.....
Kızının çekiştirdiği elbisesini düzeltip elinden tuttu;
-"Nereye kızım,neye vaktimiz kalmadı?"
-"Hadi ama anne,acele et beni bekliyor..."
Kızının peşinden giderken etrafı inceliyordu..Ucu bucağı görünmeyen çiçek tarlasına nasıl geldiklerini hatırlamıyordu...Onları bekleyenin kim olduğu konusundada
en ufak bir fikri yoktu......Tüm bu sorulara cevap ararken Na Bi'nin durmasıyla ona döndü;
"Anne bak işte orda...."
Na Bi'nin parmağıyla işaret ettiği yöne baktı...Onlara doğru gelen adamı görünce olduğu yerde kalakalmıştı;
-"Ama bu !"
-"Anne bak,babam geldi...Beni çok özlemiş,yanına gitmemi istiyor..."
Na Bi birden elini bırakıp ileriye doğru koşmaya başladı..Ga İn peşinden gitmek istemiş ama adım atamamıştı...Babasının elinden tutan Na Bi son kez arkasını
dönüp gülümsedi Ga İn'e;
-"Hoşçakal anne..."
Kızı ona el salladıkça gittikçe uzaklaşıyorlardı birbirlerinden....Çiçeklerin üzerinde uçuşan kelebeklerin eşliğinde gidiyorlardı...
-"Na Bi gitme...bırakma beni no'lur geri dön...."
Sesi daha fazla çıkmıyordu Ga İn'in..Eşinin ve kızının arkasından bakarken sadece gözlerinden akan yaşları hissediyordu....
...............................
"Anne...anne..."
Gözlerini açtığında Na Bi'nin gülümseyen yüzüyle karşılaşmıştı....Az önce gördüklerinin rüya olduğunu anlayınca derin bir nefes aldı...Küçük kız ona bakıp
gülümsemeye devam ediyordu;çektiği tüm acılara rağmen gülebiliyordu Na Bi...Bir yıldır yapılan testler,kullandığı ağır ilaçlar küçük bedeninde gözle görülür
izler bırakmıştı;iğne izleriyle dolu kolları,rengi kaçmış yüzüne rağmen hala gülümseyebiliyordu ama....
-"Anne uyandın mı?"
Yatakta doğrulup kızına sarıldı Ga İn....Daha izleri kurumayan gözyaşları yeniden akmaya başlamıştı..Titreyen sesiyle cevap verdi kızına;
-"Uyandım kızım,uyandım......"
-"O zaman kalk eve gidelim,evde uyursun sonra..."
Ga İn kapının kenarında onları izleyen doktoru yeni farketmişti...Doktor kendisine bakıldığını farkedince yatağa doğru yaklaştı;
