Ben Bella. Ben bilmiyerek geleceği görüyorum. Ben bu arada evliyim. Kocamı çok seviyorum. Yıllar, aylar, günler geçtikten sonra bir akşam işten eve gelince birde ne göreyim kocamla, kocamın sekreteri Jennifer'la bizim yatağımızda orasınıda siz düşünün. Hemen bağırdım. -Siz burda ne yapıyorsunuz " dedim. Ama beni duymadılar. Yanlarına gittim. Fakat beni görmüyorlarlardı. Hemen eşyalarımı toparlayıp hemen o evden çıktım. Bir otele girdim. Resepsiyonun önüne geldim ve bir oda istediğimi söyledim. Personel beni duymuyordu. Bir oda istediğimi 10 kere tekrar ettim. Hiç kimse beni dinlemiyordu sanki bir ölü gibiydim. Hemen bir uçurumun kenarına geçtim. Hiç kimse beni görmüyordu. Uçurumdan tam atlarken bir ses duydum bu ses sanki kocamın sesi gibiydi bana şöyle diyordu "sen hamilesin Bella kızımı ve beni bırakma " içimden şöyle dedim: "ben hamilemiyim.". Hemen arkamı döndüm. Hiç kimse yoktu. Tam geri dönüyordum ki ayağım kaydı ve uçurumdan düştüm. Ama ben hala yaşıyordum. Nasıl olur bu diyordum ki ben saten ölüymüşüm. 🔪
