Öncelikle size kendimi tanıtıyım. Ben Kainat henüz on yedi buçuk yaşındayım. Aslında yarın doğum günüm yani artık on sekiz de diyebiliriz. Neyse kendimi tanıtmaya devam edeyim. İstanbul'da yaşıyorum tabiki ailemle birlikte. Aslında 18 olunca ayrı eve çıkmak isteyen kızlardan değilim ama insan bazen sıkılabiliyor heyecan arıyor hayatında.
Biraz da arkadaş çevremi anlatayım. En yakın arkadaşım Ilım onunla neredeyse üç dört yıldır arkadaşız. Ilım güzel, zeki, notlarını hep yüksek tutan bir kız. Bazen şaşırıyorum onun bu hallerine o insansa ben neyim diyorum kendi kendime. Bazende yüzüne karşı söylüyorum. Bizim arkadaşlığımız çok sağlam bağlarla bağlı olduğundan pek sık kavga etmeyiz. Zevklerimiz de hemen hemen aynıdır. Kavga ettiğimizde de hemen ararız ya da aynı ortamdaysak hemen sarılır güleriz. Dost olabilmek, gerçek dost bulabilmek gerçekten çok zor.Çok tutucu bi tip değilim ama gözümün tutmadığı kişilerle de pek muhattap olmam olamam yani bu benim genimde var sanırım. Neyse devam edeyim sırada Kaan var. Kaanla dokuzuncu sınıftan beri arkadaşız. Çok iyi birisi, iyi olduğu kadar da yakışıklı yani anlayacağınız kızlar peşinde koşuyo ama o olduğu yerden melül melül Ilımı izliyor. Evet Kaan Ilımı seviyor ve şöyle bi durum var Ilım da Kaan'a abayı yakmış durumda canım arkadaşlarım o kadar tatlılar ki. Maalesef bu durumu daha kendilerine bile açıklamış değiller. Korkuyolar sanırım karşılık alamayacaklarını düşünüyolar. Ama başlarında ki beladan haberleri yok ben onları ayrı görmeye dayanamam ki en kısa zaman da bu duruma el atıcam bunu bi yere not edeyim de unutmayalım. Unutmak demişken evet biraz unutkanlık problemim var ama yaşamayı öğrendim artık idare ediyorum en azından . Bir keresinde altıncı sınıfa giderken yaşadığım bir olayı anlattığımı unutup sınıftaki herkese dört defa anlatmıştım sonra ertesi gün benimle hiç konuşmadılar ama ben takmadım çünkü yine unutmuştum. Daha sonra ailem bi uzmandan yardım aldı ve liseye öyle başladım.
Aileme gelecek olursak annem, babam ve bir de küçük kız kardeşim var. Babam özel bir firmada yönetici. Annem önceden bankacıymış ama ben doğduktan sonra işinden ayrılmak zorunda kalmış. Ben büyüyünce tekrar başladı fakat bu sefer de kardeşim yani Hüma izin vermedi çalışmasına annemde pes edip ev kadını olmaya karar verdi. Hüma 10 yaşında bilgisayar bağımlısı, genellikle çok konuşmayan bir tip sinirli olduğu zamanları saymazsak tabi. Sinirinin nedeni çoğunlukla ben oluyorum ara sıra kavga ediyoruz benimle bas edemeyince sinire başvuruyor ve böylelikle gözleri kendi ustune çekmeyi basariyor. Bazen özlüyorum onu , bazen de öfkeleniyorum onu gördüğüm zaman galiba abla olmak böyle bişey. Benim şimdilik hayatım böyle bakalım neler değişecek hayatımda.
