AEM☠BÖLÜM|||12

1K 79 111
                                    

Bölüm Müziği: HE IS WE /// ALL ABOUT US

Bölüm ithafı: misswhose sürekli ilk yorum ve vote onun aynı zamanda oldukça tatlı bir okur. Hakettiği ithafı aslında daha önce vermeliydim ama unuttum. Ondan Özür diliyorum.

Bu arada yeni bir hikaye yazdım, adı ATEŞ|FIRE MEET GASOLINE , bakarsanız çok sevinirim beni yalnız bırakmayın lütfen. Şimdiden çok teşekkürler.

İyi okumalar...

♓♓♓

Gözlerimi kapattım.

Derin bir nefes alıp, yatakta diğer tarafa doğru döndüm. Bedenimi rahatlatıp, zihnimi boşaltmaya ve uyumaya ihtiyacım vardı.

Bunları yerine getirmek için uğraştım.

Bir, iki, üç, dört, beş, altı, yedi....yüz iki, yüz üç, yüz dört.....üç yüz altmış sekiz, üç yüz altmış dokuz,....beş yüz seksen dört,....Sekiz yüz doksan iki,.... bin.

Lanet olsun!

Bin Kere kafana sıçsınlar Asil KARASEL!

Bok beyinli!

İbne!

Pezevenk!

Piç!

Götten bacaklı, sıska göt!

O ela gözleri de kuş pisliğine benziyor zaten, bok gözlü!

Yatakta dönüp tekrar sırt üstü uzandım ve odamın beyaz tavanına çevirdim bakışlarımı. Bütün gece boyunca gözüme uyku girmediğini mi düşünmeliydim, yoksa sürekli Aklımda dönüp duranın Asil denen bok beyinlinin beni oyuna getirdiği gerçeğini mi?

Üstelik ne yapacağımı bilmiyordum. Eğer dediklerine boyu eğersem, benimle dalga geçerdi. O bok rengi ela gözleri rahat durmuyordu, ya da şeytan kıvrımı...

Kısaca Asil boku rahat durmuyordu işte.

Yanaklarımı şişirip derin bir nefes verdim, annem on iki bin dokuz yüz yetmiş üç saniye önce evi terk etmişti. İstanbul'da ki konferansa katılacaktı ve beni gelip öptüğü zaman sırf uyuyamayacak kadar çok kafaya taktığımı düşünmesin diye uyumuş numarası yapmıştım.

Ne kadar başarılı olduğum ise bir muammaydı.

Derin bir nefes alıp, sol gözümü kıstım ve penceremden tavana doğru uzanan gri, siyah, kırmızı, beyaz uçurtmalar çizdim. Biraz dalgalandılar rüzgar ile beraber, ardından yine aklıma geldi Asil'in o alaylı gülüşü ve yüz ifadesi.

İpler birbirine karıştı, uçurtmalar bir fırtına ortasında kalmış gibi savruldu, sonra da kayboldu.

Al işte, Asil boku buraya bile karışıyordu.

İbne herif, tüm zihnimi ve bilincimi işgal etmesi yetmiyor gibi, düşündüklerimin de içine sıçıyordu. Onu öldürmek için bir bahanem daha vardı.

Hayır, bana neden bu kadar taktığını anlamıyordum. Normal zamanda oldukça sakin fakat sert ve katıydım bunu kabul ediyordum ama onunla yan yana geldiğimiz vakit öfkem başlangıcını bilmediğim bir yerden başlıyor ve ucu referansından oldukça uzaklara doğru taşınıyordu.

Lanet herif!

Sanki bir kuklaydı duygularım onun yanındayken. İpler, boş bakışlarının, şeytan kıvrımının ve alaylı yüz ifadesinin ellerindeydi. Onun tek bir ufak hareketi, tüm sakinlik hissini alıp götürüyor, öfke ve nefreti oldukça yükselere doğru taşıyordu.

☠ASİL ESEN MELTEM☠Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin