Όλα τα κορίτσια ονειρεύονται τον καλό τους πρίγκιπα.
Έναν όμορφο ξανθό πρίγκιπα, με Λαγανά μάτια, ψηλός,γοητευτικός, και με άσπρο χαμόγελο, που θα έρθει μια μέρα να σε πάρει με το άσπρο του άλογο... Μα δεν έχουμε όλοι από έναν τέτοιο... Και ελπίζουμε μια μέρα να αποκτήσουμε... Εδώ ξεκινάει το δικό μου παραμύθι...Με λένε Αλεξάνδρα και ακόμα ψάχνω το καλό μου πρίγκιπα .
Κάθομαι ψηλά στη ταράτσα της πολυκατοικίας μου και βλέπω την θεα. Όλα πήγαιναν μια χαρά μέχρι που ήρθε ΑΥΤΟΣ...!!!!!
Ο ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ , Ο ΑΝΔΡΕΑΣ.
Ο Ανδρέας δεν είχε καμία σχέση με τους άλλους ήταν αλλιώς ήταν ...απλά...τέλειος ! Πλησίαζε όλο ένα και περισσότερο στην πολυκατοικία μου, τι στο...δεν μπορεί , μπαίνει μέσα απτην εξώπορτα , μα πριν μπει με κοίταξε από κάτω και μου έκλεισε το μάτι. Όχι όχι όχι , όχι τώρα δεν είμαι έτοιμη και το λέω αυτό γιατί ήξερα τι ειθελε , είθελε να μιλήσουμε για το χτεσινο συμβάν.
Μια μέρα πριν το συμβάν :
Εγώ: τι λες θα με προσέξει με αυτό το φόρεμα ?
Λεονίσα:δεν ξέρω κάτι του λείπει χχμμ...αααχα το βρήκα του λείπει ΕΣΥ !!!
Εγώ: Του λειπω εγώ ?
Λεονίσα: Δεν φωνάζει Αλεξάνδρα φωνάζει είμαι ντίβα που θέλει να την προσέξει ο Ανδρέας !
Εγώ:Είναι ο πρώτος μου χορός εντάξει θέλω να δειχνω όμορφη... :(
Λεονίσα: Νομίζω πως πρέπει να βιαστουμε το κατάστημα κλείνει σε λίγα λεπτά
Δήμητρα: περίμενε ένα λεπτό πάω στο μπάνιο.
Κανείς μας δεν άκουσε τι είπε ή Δήμητρα και συνεχίσαμε να μιλάμε.
Εγω: μα δεν βρήκα το φόρεμα μου ακόμα... Ξέρεις κάτι θα πάρω το μοβ.
Λεονίσα: επιτέλους..!!!!!
Μετά αφού προχωρήσαμε λίγο είδαμε την Κάρεν την πιο μεγάλη κουτσομπολα του σχολείου.
Κάρεν:γειά σας κορίτσια
Λεο/εγώ : γειά κάρεν
Κάρεν: τι έχετε εκεί ?
Δεν γίνονταν να της δείξω ότι είχα το φόρεμα στην τσάντα θα το έλεγε σε όλο το σχολείο.
Εγώ:τίποτα κάτι ψώνια, αγγούρια και τέτοια..
Κάρεν: ααα, οκ γειά κορίτσια
Δεν μου άρεσε αυτό ή κάρεν σίγουρα κάτι ήξερε δεν θα έφευγε έτσι απλά χωρίς να μάθει ή να μας πει κάνα κουτσομπολιό πρώτα.
