Karanlik,sessiz ve uzun bir sokakta kaldirimlarin üstünde ayak seslerimle yapayalniz,alnimda akan soguk terlerle korkarcasina büyük adimlarla yürüyordum.yolda yürürken rüzgarin agaçtan koparan yapraklari beni ürkütüyordu.Sanki arkamda biri beni kovalamaya çalisiyordu ama bu korku beni büyük bombos bir konaga sürüklemisti ki bu durum bende konaga girme korkusu yasatti.Zira bu disardaki rüzgar,agac ve yaprak sesleri git gide alnimdaki terleri daha da çogaltiyordu.Bende mecburen içeri girmeliydim daha dogrusu içeri girmem lazimdi ama merdivenlerden çikarkan attigim her adim sanki bana bir ipucu veriyordu.O korku 5 adimdan sonra içeri girdim.Tek gördügüm karanligin vurdugu sessizlikti.Karsimda biri bana korku dolu gözleriyle bakarcasina endiselendim.o anda disari cikmaya calisicaktim ki kapinin acip kapanmasi bir oldu.Bana sesli bir seyler söylemeye basladi ama nededigi anlasilmayacak kadar gürültülüydü.Ses git gide yakinlasiyordu.Buna vesile olan sey neydi?Bana yaklasan sey sanki beni almaya geliyordu sanki.Kaçmaya basladim evin içinde ama sanki onlardan binlerce tane vardi.Evin her yerindeydiler.Bende ayni yerde dönüp duruyordum sanki.O anda bos bir odaya kaçmam bir oldu.Odaya kaçtim ama sesler yaklasiyordu iste.Çok korkuyordum.Anladim o benim son dakikalarimdi.Iste o anda napabilcegim aklimin ucundan gecmiyodu.Ama iste sevdiklerim nolcak peki?Bana nolcak diye mirildaniyodum.Sesler çok fenaydi.sesler daha da yaklasti.Hepsi geliyordu,geliyordu vee istee...
