Oh my pretty boy (On Going)

Chapter 7: Confused

YIANE'S POV

I was totally spacing out the whole day and was so perplexed about everything. To think na special ako sa kanila.... nah I can't believe it at all. Kahit isang lesson na naidiscuss saamin that time ay wala akong maalala, tumatakbo parin kasi sa isip ko ang mga sinabi ng Mika. Her story about kay John na naging ex niya. Pero... Kung ex niya si John at ang reason kung bakit sila naghiwalay ay si Christine, then kaano ano ni Christine si John? Naalala ko pa nung first day of school namin, napagkamalan ko silang couple but I was mistaken by that, si John pa mismo ang nagsabi "We're not couple".. Eh kung hindi sila couple... Ano sila? Relatives? Nakakalito!

.

.

I kept on thinking about every possible thing na pwedeng maka sagot sa tanong ko, but thinking about it just makes things more complicated.. Naglalakad na ako pauwi ng biglang nabunggo ko si John.

.

.

"Oh gosh I'm so sorry" nahulog lahat ng books ko

"Let me help you" he said

Akala ko galit siya saakin? Hindi ba? Didn't he suspected me na bully kay Christine, diba quenestion pa nga niya ako. At alam ko disappointed siya. 

"You know, you should really look at your way while walking. Baka madisgrasya ka eh." he said while picking up my books

Hindi ko alam kung ano sasabihin ko sakanya. Nahihiya parin ako sa nangyari. Binigay niya yung books ko saakin at tumayo na kami.

"You were totally spacing out today. Dahil ba yun sa nangyari? Is it bothering you?"

Yes.. It is. I wanted to tell that to him but I ended up saying the opposite 

"No, not really. But please don't misunderstand me, hindi ko magagawang ibully si Christine. I tried to protect her, but... I couldn't. I'm sorry" I didn't know na masasabi ko yun sa kanya, naramdaman ko din na naluluha na ako pero pinigilan ko ito.

"No no, no need to be sorry. Hindi mo naman talaga siya binully right? Sinabi saakin ni Christine lahat kaya way ka na magalala. Wag mo na din isipin yun." His eyes are pretty convincing na alam niya na ang totoo

"Uhm ganon ba. Akala ko kasi nagalit ka na saakin" wait... Am I actually concerned whether he's mad or not. Crazy!

"It's not your fault naman eh, and we expected that to happen na" alam ko kung anong sinasabi niya, baka kasi alam niya na galit si Mika sakanya. Pero kahit alam ko ang reason, nagtanung parin ako sa kanya.

"Why did you say so?" I asked him out of curiosity. Baka siya kasi ang makapagsagot ng mga katanungang nasa isip ko.

"Uhm, that'd be a long story. Kukulangin tayo sa oras"

"Oh I see. Sige una na ako. Sorry sa pagtanong ng kung ano ano ha, and salamat sa pagunderstand ng situation"

"You're certainly welcome Yii, and take care"

There he go again calling me by my nickname.. it's pretty confusing on why does John know my nickname.. coincident?

Umalis na ako after nun. Hindi ko naman talaga ineexpect na sabihin niya yung reason baka lang, syempre medyo confidential din naman kasi yun at siguro kung dapat ko mang malaman yun, darating din ang araw na sasabihin nila saakin yun. At isa pa, wala naman talaga ako karapatan na halughugin yang mga bagay na yan dahil hindi naman ako kasama dun. Going back to the past.. That's one of the painful thing na pwede nating magawa. Masakit balikan ang alaala ng nakaraan kaya naiintindinhan ko siya.

.

.

Pauwi na ako ng bahay and of course, maayos naman ako nakadating.

"I'm home" I whispered, masyado akong naguluhan sa nangyari ngayon kaya parang napagod ako..

"Hey, may problem ka ba? Parang pasan mo na yung daigdig eh! Tignan mo yang mukha mo oh kahit professional painter pa panigurado di nila mapipinta" my sister said while giggling

"Grabe naman tong so ate oh" 

"Eh kasi naman para kang nagluluksa. Oh sabihin mo na, alam ko na yang style mo"

"Nalilito kasi ako ate, ung mga tao sa school eh kung ano ano ang sinasabi, hindi ko mabasa, hindi ko maintindihan ang pinagsasabi"

"Alam mo gutom ka lang. Hayaan mo munang makapagpahinga utak mo, overused na eh."

"Grabe. Sige na nga. Kakain na"

Pagkatapos kong kumain, may inabot na letter saakin si ate. The sender was unknown kaya napaisip ako. Sino naman kasing magsesend ng letter sa generation na ito, uso lang naman yun sa mga bills na dapat bayaran and other stuff... Well, baka naman may gumagawa pa talaga nun. The color of the envelope is my favorite color, magenta.. And bilang lang ang taong nakakaalam ng real favorite color ko... Si Mom, ate, Jessi at..... 

ㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇㅇ

New UD.. Sorry for wrong grammar and stuff.. Unedited~