Anıların Savaşı (DÜZENLENİYOR)

Sahte gözyaşları

Dünya acımasız değildir.Acımasız olanlar insanlar..onları acımasız yapan şeyler ise egoistlik ve açgözlülükleridir.

Lyukrai ve Hyudin'ler..O büyük savaştan bu yana 5 yıl geçti.Tüm ırk ciddi oranda kayıp vermişti.Fakat Lyukrailerin tutumu 5 seneden beri değişmedi.Halâ bizleri köle olarak kullanma peşindeler.Kölelik, gösteriler..aklınıza gelebilecek onur zedeleyen herşey.

Savaştan sonra Hyudinlerden kurtulanlar olduğu gibi, boyun eğenler de var ve Lyukrailere hizmet ediyorlar.

Ben mi?Hyudin ırkındanım.Bir köle tüccarı ile işbirliği yaptık.Beni zengin kişilere satıyor ve bende parayı alıp kaçıyorum.Parayı yarı yarıya kırışıyoruz tabii.

Genelde hemen altını çalıp kaçarım ama enson beni satın alan o yaşlı cadının işkencelerine daha fazla dayanamadım ve ilk kez birini öldürdüm.Pişman mıyım?Hayır.Çünkü bunların hepsini kardeşlerime bakabilmek için yapıyorum.Kardeşlerim Momori ve Takari..onlar benim en değerli hazinem.

O işkenceye maruz kaldığım ve kadını öldürdüğüm günden beri her gece kabus görüyorum.Yaklaşık 1 haftadır işe gidemiyorum.

-Heyy Momori!Momori!Uyan!Onii chan nerede?

-Hmm?Onun mutfağa gittiğini görmüştüm..bilmiyorum.

*Takari mutfağa gider ve şaşırır*

-Vaaay!Sürpriz kahvaltı yaşasın onii chan seni seviyorumm!

-Haha!Bende sizi seviyorum.Bu arada sevdiğiniz kreplerden de yaptım. ^^

-Yaşasın!Hadi hep beraber kahvaltı yapalım Momori'yi getirelim onii chan!

-Maalesef Takari..işe gitmem lazım.Akşam yemeğine yetişirim olur mu?

-Hayır onii chan!Hep böyle diyorsun ama hiçbir zaman sözünü tutmuyorsun.Hem bugün senin doğum günün.Bari bugün çalışma?Ne olur çok sıkılıyorum hiç beraber zaman geçiremiyoruz.

Sahi..bugün doğum günüm müydü?O kadar dalgınım ki bugünlerde.Ama böyle şeyler için pek zamanım yok.İşe gidip satıldığım an geri dönebileceğimin bir garantisi de yok.

*Kendi iç sesiyle mücadele ederken birden irkilip başını sallar*

-Cidden Momori, Takari!Şimdi işe gitmem lazım.Masanın üzerine biraz altın bıraktım umarım daha fazlasıyla geri dönebilirim.

-Tamam nii-chan ama sürpriz pastanı kaçırma!^^

-Heyyy Momori bunun adı üstünde sürpriz olması gerekiyordu!

*İkisininde saçlarını okşar*

-Tamam tamam.Pastamı çikolatalı isterim!Bu arada Takari, Momori'nin ilaçlarını vermeyi unutma.

-Peki ama geç kalırsan pasta için seni beklemeyeceğiz bak *kikirder*

-Heyy çok kötüsünüz!

*Paçasına yapışır*

-Onii chan söz ver geç kalmayacağına!

-Tamam söz veriyorum günbatımına kadar eve dönmüş olacağım, görüşürüz!

-Görüşürüz onii-chan!

Kardeşlerim benim çırak olarak çalıştığımı sanıyorlar.Zaten gerçeği bilmelerindense böyle düşünmeleri daha iyi.Gerçekte ne iş yapıyorum?Yaptığım şeyin bir ismi var mı bilmiyorum aslında.Kendimi bilerek köle tüccarlarına yakalatıp satıldığımda o parayı alıp kaçmayı hedefliyorum çoğunlukla ama işler pek de umduğum gibi gitmiyor tabi.