Schizophreny In Love l.t

31. Παρεμβολή

Την νύχτα η Στέιση κοιμήθηκε στο κρεβάτι μου λέγοντας πως την έχει πιάσει η μέση της τόσες μέρες στον καναπέ και εγώ επέλεξα να γυρίσω πίσω στο δωμάτιο απομόνωσης μαζί του. Η πρώτη φορά που θα ήμουν κοντά του ολόκληρη νύχτα και ας "μένει" στο σπίτι μου. Άνοιξα την πόρτα και την κλείδωσα πριν πάω στο μονό κρεβάτι δίπλα από έναν μικρό νιπτήρα και μια μικρή τουαλέτα πιο εκεί. Έχει μόνο τα βασικά.
Κοιμάται ήδη αλλά σαν να ήξερε ότι θα γυρίσω πίσω σε εκείνον σήμερα το βράδυ μου άφησε λίγο χώρο για να ξαπλώσω. Μπαίνω στη κουβέρτα και μας σκεπάζω καλά και τους δύο όταν μια αστραπιαία σκέψη μου πέρνα από το μυαλό. Αν ξυπνήσει ο Γουίλ; Αλλά όπως ήρθε την διώχνω αυτή τη σκέψη και βάζω τα χέρια του γύρω από την μέση μου καθώς κολλάω την πλάτη μου στη μπροστινή μεριά του και κλείνω τα μάτια. Νιώθω τα χέρια του να σφίγγονται γύρω μου φέρνοντας με όσο πιο κοντά του γίνεται και το κεφάλι του πάει πίσω ακριβώς από τον λαιμό μου, η ανάσα του να με κάνει να ανατριχιάζω και τα χείλη του που ακουμπάν ελαφρά την επιδερμίδα μου δεν βοηθάν καθόλου. Ακόμα και κοιμισμένος ξέρει να με επηρεάζει και να τραβά τα νήματα μου.
Ηρεμώ και καλωσορίζω την γλυκιά κίνηση που έκανε ακόμα και εάν δεν έχει τις αισθήσεις του. Νιώθω πιο ελαφριά, έτοιμη να με πάρει ο ύπνος όταν τα χείλη του κινούνται και η βαθιά χροιά της φωνής του αντηχεί στα αυτιά μου κάνοντας με να ανατριχιάσω άλλη μια φορά.
Λ - Μην με αφήσεις ποτέ, λέει κουρασμένα και χωρίς τις αισθήσεις του εκείνος ακόμα, γυρνάω σιγά σιγά για να αντικρίσω τα κλειστά μάτια του και μέσα στο σκοτάδι να φανταστώ τα γαλάζια του μάτια πριν πάω πιο κοντά και του φιλήσω απαλά τα χείλη.
Β - Ακόμα και να ήθελα.. Ένας ερωτευμένος δεν παρατάει την αγάπη του.

--

Το επόμενο πρωί ξυπνάω από πάνω από τον Λουί, ξαπλωμένη στον θώρακα του σηκώνομαι γρήγορα και ξαπλώνω από δίπλα του με κοκκινισμένα μάγουλα και ορθάνοιχτα σοκαρισμένα μάτια όταν παρατηρώ και τα δικά του μάτια επίσης ανοιχτά και με εμφανή χαρά.
Λ - Καλημέρα, μου χαμογελάει και τεντώνει τα χέρια του από πάνω του.
Β - Καλημέρα, κομπλέρνω ελαφρά αλλά χαμογελάω και το κρύβω πριν τον σηκώσω όρθιο.
Λ - Τι έγινε;
Β - Έτοιμος να αντικρίσεις ξανά τον έξω κόσμο;, βάζω τα χέρια μου στο στέρνο του και σηκώνομαι στις μύτες για να τον φτάσω και τον φιλήσω πεταχτά.
Λ - Θα με πας στης Ντείζι έτσι;, έχει ζωγραφισμένη την φάτσα της δυσφορίας και όταν του χαμογελάω αφήνει την ανάσα του και με αγκαλιάζει σφιχτά, σηκώνοντας με από τον αέρα, τα χέρια μου να τυλίγονται γύρω από τον λαιμό μου και τα πόδια μου αιωρούνται.
Λ - Θα φύγει από το κεφάλι μου;
Β - Λογικά, γελάω και δαγκώνω τα χείλη μου για να σταματήσω και με παρατηρεί. Σφίγγοντας με ανοίγω το στόμα και πιάνει το κάτω χείλος μου ανάμεσα στα δόντια του καθώς μου ξεφεύγει ένα ελαφρύ παιχνιδιάρικο βογγητό.
Λ - Πρώτα φαγητό, λέει όταν με αφήνει και τα χείλη του όπως και τα μάτια του δείχνουν ότι σκέφτεται κάτι εντελώς διαφορετικό.
Β - Πρώτα φάρμακα, του χαμογελάω και μου γυρίζει τα μάτια πριν τον ετοιμάσω για να πάμε να συναντήσουμε την Λόα, την Ντείζι και φυσικά, τον Τρέβορ.

*****

μικρούληηηη :(

θα ανεβάσω όμως και αύριοοοο ναιι χαχ

απόψεις? Πως λέτε να πάει? Θα μπορέσουν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή?

Ψηφίστε, κομμεντάρετε και διαδώστε :)