Schizophreny In Love l.t

34. Εξωπραγματική

Νιώθω το ελαφρύ βάρος στο στήθος μου και μετά σαν να ελευθερώνομαι. Όταν ανοίγω τα μάτια μου δεν είμαι πια σε μια σκοτεινή αποθήκη με κεριά και όλους τους ανθρώπους που ήμουν. Το τοπίο είναι χιονισμένο και φυσάει πολύ παρασέρνοντας τα μαλλιά μου μέσα στο πρόσωπο μου και μετά νιώθω κάτι βαρύ στο δεξί μου χέρι με την πληγή. Ένα σπαθί, ένα ασημένιο βαρύ ξίφος που η λαβή έχει το σχήμα άγκυρας και μετά επεκτείνεται η λεπίδα. Το σηκώνω ψηλά και βλέπω δύο άντρες, ο ένας απέναντι στον άλλον, και όχι οποιουσδήποτε άντρες. Είναι ο Λουί και ο Γουίλ, ίδιοι από πάνω μέχρι κάτω χωρίς να μπορώ να ξεχωρίσω ποιος από τους δύο είναι Ο Λουί. Τότε σαν να με προσέχουν γυρνάνε ταυτόχρονα σε εμένα και με βλέπουν να κρατάω το ξίφος μπροστά μου.

" Βανέσα " λένε ταυτόχρονα και κάνουν ένα βήμα προς εμένα αγριοκοιτάζοντας ο ένας τον άλλον.
" Διάλεξε " λένε πάλι ταυτόχρονα και νιώθω όλο το βάρος πάνω μου. Το χιόνι να έχει στολίσει τα πάντα γύρω μας, τα δέντρα, τα βουνά πιο πίσω και εμάς τους ίδιους αλλά δεν κρυώνω. Νιώθω μόνο φόβο για το αν διαλέξω την λάθος προσωπικότητα.
Β - Πως.. Πως θα διαλέξω; Φωνάζω μέσα στον δυνατό άνεμο ελπίζοντας να με ακούσουν. Κοιτάνε και οι δύο λυσσασμένα το ξίφος έτσι ώστε να αποτελειώσουν ο ένας τον άλλον και τότε είναι που το παρατηρώ. Υπάρχει μια αρκετά μεγάλη μελάνια πάνω στο μάγουλο του και η Λόα είπε πως θα έχανε αυτή τη μάχη.
Β - Ελάτε πιο κοντά μου, λέω και χαμογελάω και στους δυο καθώς κάνουν μερικά βήματα προς εμένα.
Κάνε να νικήσει, κάνε να είναι ο σωστός και με αυτή τη προσευχή πετάω το ξίφος στην αριστερή προσωπικότητα και αμέσως ρίχνετε στη μάχη. Αποφεύγει μια γερή στροφή με το σπαθί αλλά το πόδι του γλιστράει πάνω στο χιόνι και πέφτει κάτω. Σαν να τα βλέπω όλα σε αργή κίνηση ακούω τον πεσμένο να προσπαθεί να μιλήσει.
" Σκέψου πόσα περάσαμε μαζί "
" Σκέψου ότι ήμουν πάντα εκεί "
" Αλλά μάλλον εδώ θα τελειώσει " σκύβει το κεφάλι αποδέχοντας την ήττα του και τότε η άλλη προσωπικότητα σηκώνει το σπαθί ψηλά.
" Ωω έπρεπε από καιρό να είχε τελειώσει " λέει πριν το σπαθί ανοίξει στα δύο το κεφάλι του πεσμένου και γίνει μια γκρίζα μάζα που την παίρνει ο άνεμος μακριά. Με κομμένη την ανάσα περιμένω να είναι ο Λουί, να έρθει να με πάρει αγκαλιά και να μου πει πως όλα τελείωσαν. Και να τώρα γύρνα και με βλέπει μέσα από τα χιόνια που πέφτουν με δύναμη στη γη και πάνω μας, κάνοντας μεγάλες δρασκελιές φτάνει σε εμένα με το ένα χέρι να κρατά το ξίφος και το άλλο να ανεβαίνει στο σαγόνι μου.
" Τώρα είναι και η σειρά σου " γελάει και νιώθω τη τρίχα μου να σηκώνεται κάγκελο και ο φόβος μου να είναι χειρότερος και από τον φόβο που νιώθω όταν η Στέιση μου λέει ότι έχει διπλή βάρδια. Σηκώνει το σπαθί ψηλά όπως έκανε και πριν και χαμόγελα καθώς γονατίζω αποδεχόμενη και εγώ από την ήττα μου σκύβω το κεφάλι και περιμένω να ανοιχτεί στα δύο όπως και της άλλης προσωπικότητας.

Ένας γνώριμος ήχος με κάνει να σηκώσω ξανά το κεφάλι και να προσέξω τον ήχο καλά όπως και το πρόσωπο του. Γελάει. Και μετά πέφτει κάτω στο ύψος μου πριν τα χέρια του πάνε πίσω από τα αφτιά μου και φέρνοντας τα χείλη του να κολλήσουν στα δικά μου. Σαν να φεύγουν τα πάντα από πάνω μου, άγχος, φόβος, λύπη και αγωνία μέσο αυτού του φιλιού αλλά δεν μπορώ να μην νιώσω θυμωμένη που μου έκανε μια τόσο άσχημη και κακόγουστη πλάκα.

Λ - Ήξερα ότι θα διάλεγες σωστά, φιλάει μετά το μέτωπο μου και τον σπρώχνω ελαφρά έτσι ώστε να πέσει πάνω στο χιόνι που κάνει τα μάτια του να φαίνονται ακόμα πιο μπλε και φωτεινά.

Β - Γαμώτο σου Λουί! Νόμιζα ότι διάλεξα τον Γουίλ!
Λ - Δεν τον διάλεξες όμως, ξανά έρχεται κοντά μου και με παίρνει μέσα στα χέρια του.
Β - Φοβήθηκα, λέω και μένω μέσα στο στέρνο του.
Λ - Τι φοβήθηκες;, ρωτάει μέσα στα μαλλιά μου.
Β - Ότι θα σε έχανα για πάντα, λέω και κλείνω τα μάτια μου μετά από την αποκάλυψη που μόλις έκανα.
Λ - Από την ώρα που σε είδα εδώ ήξερα ότι δεν θα διάλεγες λάθος Βαν, το λέει με τέτοια σιγουριά που μου δημιουργεί πεταλούδες.
Μετά από αυτό υπάρχει μια τεράστια παύση και νομίζω σκέφτεται ότι εγώ. Πως θα φύγουμε από εδώ;
Πιάνω το σπαθί από κάτω και το φέρνω πάνω στα πόδια μου αφού απομακρυνθώ λίγο από εκείνον. Πάνω στην άγκυρα υπάρχει ένα σκοινί και το πιάνω όταν ξαφνικά η άκρη που τράβηξα ξεκίνησε να πετά πάνω στον ουρανό περνώντας και εμένα μαζί.
Β - Λουί!
Λ - Είμαι από πίσω σου!, λέει και τον βλέπω να κρατιέται και αυτός από το σκοινί καθώς μας πετάει μέσα στον ουρανό, έξω από την ατμόσφαιρα, ο λαιμός μου να πονάει από την τσιρίδα μέχρι που νιώθω τον εαυτό μου να πέφτει αναίσθητος.

Σηκώνομαι ξαφνικά από το σκληρό πάτωμα βαριανασαίνοντας και το ίδιο κάνει και ο Λουί μετά από εμένα. Δεν μπορώ να σηκωθώ αλλά το χέρι το Λουί με γυρίζει σε εκείνον για άλλο ένα φιλί.
Λ - Τα κατάφερες, λέει όταν αφήνει τα χείλη μου για να πάρουμε και οι δύο ανάσες. Τότε παρατηρώ μια μινιατούρα άγκυρα με λίγο σκοινί γύρω της μέσα στο χέρι μου και ξανά γυρνάω σε εκείνον.

Β - Τα καταφέραμε.. Νικήσαμε, λέω καθώς κλείνω σφιχτα την άγκυρα μέσα στη χούφτα μου.

*******

αχχχ *~*

Απο τα αγαπημένα μου σημεία χεχε

εντυπώσεις? χμμ?

θέση #82 ναιιι είναι ακόμα μια νίκη για εμάς!

Ψηφίστε κομμεντάρετε και διαδώστε αγάπες see you soon!