Küçük ken alışmış acıyı çekmeye,kim bilir hep acı besledi içinde kimse bilmedi.
Büyük bir kalbi var adeta acıya erken alışmış sadece o, bi o bilir yokluğu bi o anlar üzülmeyi ilk o bilir, çünkü ilk o yaşadı o bildi.
Sevmeyi zor becerdi ama bazen anlamsız geldi çünkü ilki o yaşamadı.
Eksik kaldı yarım kaldı ama herşeyi tamamladı üzülmedi sadece sakladı acısını o da alıştı. Sadece birini değerli kıldı sadece onunla yaşadı varlığı yokluğuydu o. Her şeyi boş verdi bir onu veremedi o herşeyiydi. aşkıydı acısı ve tatlısıydı o onun ilacıydı bir onunla yaşadı bir o bildi ne yadığını bir o vardı değerlisiydi. Büyüdükçe daha mı fazla artı acısı yoksa yada bazı şeylerden yoruldumu zamanla.
Anlamsızlaştı hissizleşti yalnız kaldı sığınacağı kalmadı. Ama biri vardı artık yok oldu karanlığa gömdü onu, o toprak olmuştu. Acısı büyüdü büyüdü bir o büyüyemedi. Kimi kaldı?
Çok şey değil, sadece kimi kimsesiz kaldı.
Sadece tek başına kaldı. Geçmiyen günleri saydı artık oda yoruldu yaşananları yalnızlığını unutamadı çaresizdi fikir yürütemiyordu el uzatan olmuyordu o sadece çağresizdi. Buna son vermeliydi ve sonunu verdi.
