Remember me

08 ~ Music is my life

Ik zucht diep. Nog een half uur en dan is de les pas voorbij. Het lijkt echt uren te duren. Ik verveel me dood tijdens Engels, echt waar. Het is eeen geweldige taal, dat wel, maar het is gewoon saai aangezien ik vind dat Engels spreken genoeg is.

Ik zit naast Julia, Nathan en Jason zitten achter ons. Alweer.

Na het korte gesprek met Jason in het park ben ik meteen weer weg gegaan. Ik vertrouw hem niet. Julia vertelde me dat hij dé badboy is en dat geloof ik maar al te graag. Hij is erg arrogant en laat niemand van hem winnen, in het park twijfelde ik even, maar dat veranderde zodra hij begon over hoe knap ik was. Zijn verdrietige gezichtuitdrukking veranderde naar een zelfverzekerde arrogante uitdrukking. Hij schijnt elk meisje van de school al gehad te hebben, behalve de nerds en de rare meiden zoals wij. En toch noemde hij me hot.

Gisteravond heb ik bijna de hele avond aan Finn en mam gedacht, ik mis ze zo erg. Finn was mijn beste vriend en mijn broer.

Iets tikt op mijn schouder, uhg, ik haat het als iemand op mijn schouder tikt. Roep dan gewoon mijn naam. Ik kijk naar Julia die nog steeds op mn schouder aan het tikken is. 'Ja?' ik kijk haar geïnteresseerd aan, met en opgetrokken wenkbrauw aan. Dus je gaat mee?' haar glimlach wordt groter. Ik knik afwezig.

Wacht? Wat? Waarheen? Huh?

'Wacht, waarheen?' julia kijkt me aan alsof ik gek ben. Oke, ik geef toe, Finn en ik deden altijd super gek. Het waren geweldige tijden. 'Of je mee gaat naar het schoolfeest?' 'ohw, ja is goed.' dan kan ik mijn hoofd tenminste even ergens anders aan laten denken.

Het ongeluk blijft zicht maar afspelen in mijn hoofd. De vrachtwagen, de klap, Finn... mam... Ik knipper snel met mijn oog voordat er een traan over mijn wang loopt. Dat zou schamend zijn. Ik mis ze zo erg...

--------------

In de pauze kopen we tickets voor het schoolfeest. 2 euro, valt mee. Het thema is gala, dus we moeten jurken kopen. Ik heb er nu wel zin in eigenlijk. Het enige nadeel is, is dat het de vrijdag na de vakantie al is...

Ik bots tegen iemand op en laat mijn boeken op de grond vallen. 'shit.' mompel ik. 'Kan je niet uitkijken waar je loopt?' zegt een arrogante stem. Jason. Ik kijk omhoog en glimlach sluw. Zijn gezicht betrekt als hij mij ziet van arrogant naar.. minder arrogant, ja zo kan ik het noemen.

Ik pak snel mijn boeken op en loop langs hem heen. 'Zag je dat gezicht!' zegt Julia met een super verbaasde stem. Ik knik. 'Dé arrogante badboy, zag er minder arrogant uit dan normaal.' ik lach. 'wat zag er minder arrogant uit dan normaal?' vraagt een jongens stem achter ons.

Thomas, Jaspers vriend, slaat een arm om onze schouders. 'dé badboy.' herhaalt Julia met een kakstem. Lachend lopen we naar het volgende lokaal, natuurkunde.

---------

Tijdens natuurkunde ben ik bijna in slaap gevallen. Ik had het allemaal al gehad op mijn vorige school. Nu als laatste les nog muziek. Ik heb muziek als 3e deelvak gekozen, ik hou van muziek.

Pap zegt dat ik goed kan zingen, alleen geloof ik hem niet. We hebben thuis, in ons nieuwe huis, een vleugel staan waar ik soms op speel en zing. Ik hou ervan. De klanken van de piano die je hoort en het gevoel van je handen op de toetsen, heerlijk. Ook speel ik soms gitaar. Als ik muziek maak lijk ik alles even de vergeten.

Ik ben een van de eersten in het muziek lokaal. Dit is het nieuwe gedeelte van de school, ze hebben net een verbouwing achter de rug hoorde ik. Het is een groot lokaal met hier en daar een instrument en een paar stoelen. Jasper heeft als het goed is ook muziek, maar hij heeft een ander pakket.

Jason loopt het lokaal binnen. Oh nee. Please zeg dat het niet waar is.

'Hee babe' zegt hij als hij naast me komt zitten. Hij heeft echt een zo'n players stem, know what I mean? Nee? Oke...

Ik negeer hem. Zijn ogen branden in mijn rug. 'Geen zin om met me te praten?' ik draai me om en kijk hem recht in zijn ogen aan. Ik glimlach gemeen. 'Nee, ik heb niet de behoefte om met een player te praten. Ik heb dingen over je gehoord, dus nee dankje, ik praat liever met mijn vrienden.' ik draai me om naar een meisje die naast me is komen zitten.

----------

In een rustig tempo fiets ik naar huis. Ik fiets alleen, ik mocht eerder weg bij bio omdat ik mijn huiswerk al af had. Julia had haar huiswerk nog niet af, helaas.

Ik zit diep in gedachten als ik ineens een stem hoor. Verschrikt kijk ik op zij. Jason komt naast me fietsen. Ik rol met mijn ogen, die jongen weet niet van ophouden.
'Hey,' zegt hij met zijn "sexy" grijns. Ik negeer hem, zoals eerder vandaag.

Na nog een paar keer geprobeerd te hebben mijn aandacht te trekken geeft hij het op, ik glimlach tevreden. Die zit.

In de verte zie ik een bekende gedeelte van de straat op doemen. Bijna thuis, bijna verlost van Jason.

Iets nats wordt over mij heen gegooid. Ik schrik en val bijna van mijn fiets af. Water druipt van mijn, nu natte, shirt af. Jason! Ik zet mijn fiets stil en kijk met open mond naar mijn shirt. Vervolgens kijk ik boos naar Jason.
'Dit shirt was net gewassen gek!' Schreeuw ik boos naar hem. 'Tja, dat krijg je ervan als je mij negeert, niemand negeert mij, jij hoort dat dus ook niet te doen.' Hij knipoogt, stapt weer op zijn fietst weg.

Wacht maar Jason, die krijg je terug. Wees voorbereid op mijn zoete wraak.