HİSSİZ

2.BÖLÜM

Anayola çıktıktan sonra telefonum çalmaya başlamıştı. Arayan kişiye baktığımda babamın aradığını gördüm. Aylar sonra babam beni arıyordu. Hayırdır inşallah diyerek açtım telefonumu.

"Efendim baba" umursamazca konuşmuştum.

"Hemen benim atölyeme gel" emir mi vermişti şimdi bu bana.

"Sebep" iyicene canımı sıkıyordu.

"Ne zamandan beri emirlerime karşı koyar oldun mısra" tıslamıştı.

"Annem öldüğünden beri" bende tıslamıştım.

"Sana gel diyorsam geleceksin" bağırmıştı. Zaten bu adamın bağırdıktan sonra milletin yüzüne telefonu kapatmak adetiydi.

Direksiyonu sol tarafa kırarak babamın atölyesine doğru sürdüm. Zaten çok uzakta olmadığım için hemen gelmiştim.

Arabanın üstünden anahtarımı alarak dışarı çıktım. Anahtarın kilit düğmesini basarak arabayı kilitledikten sonra atölyenin içine doğru ilerlemeye başladım.

Şu adam niye girişe ışık falan koymaz ki , kör gibi hissediyordum kendimi. Göz gözü görmüyordu neredeyse. Adımlarımı düşmemek için dikkatli atıyordum. Ta ki hayvan gibi birşeye çarpana kadar.

Babam buraya kimseyi sokmazdı. Açıkçası bu biraz ürkmemi sağlıyordu.

"Kimsin sen" ses yoktu.

"Cevap ver kimsin" ses yine yoktu. Sadece ayak seslerini işitiyordum.

"Baba şaka yapıyorsan , kes şunu sinirleniyorum" tıslamıştım.

"Sezer Beyin meşur kızı sensin demek" fısıltı gibiydi sesi.

"Kimsin lan sen" bağırmıştım.

"Kim olmamı isterdin" alay eder gibiydi.

"Seni bilmem ama bu gidişle ben senin ecelin olacağım" ses tonumu onun ki gibi kullanmıştım.

"Çok merak ediyorum nasıp ecelim olacaksın " gülmüştü.

"İşte böyle " diyerek arkamı döndüm. Onu boğazından yakalamıştım. Ve oyun biter aslancık avcıya yakalanır.

"Canımı yakabildiğini falan mı sanıyorsun" yani biraz öyle düşünüyordum.

"Sanmıyorum, eminim"