Nutkun tutulur, nereye gideceğini bilmeden rüzgarlar eser kalbinde. Gidecek yerin yoktur. Üşütür seni içinde ki fırtına. Seni dinleyecek kimse yoktur ve sen susmak istersin zaten. Yanında birinin olması önemli mi? Evet önemli ama konuşmak için değil, karşılıklı susmak için.
Kalpler konuşur bazen dudakların yerine. Kalbin acır, kalbin susar, kalbin konuşur, kalbin sever, kalbin yanar, kalbin tadar aşkı ve yine kalp vazgeçer her şeyden. Ki bir şeyden vazgeçmek öyle kolay olmuyor. Herhangi bir şeyden vazgeçebilmen için ilk önce ona sahip olman gerek ve insan sahiplendiği şeylerden kolay vazgeçemez. Her kalp vazgeçer, vazgeçmek zorunda kalır belki ama olan her zaman kalbe olur. Bedenin önemi yok. Bedeninde ki her yara zamanla iyileşir. Kalp öyle değil işte, iyileşmiyor, yoruluyor. En sonunda kalp atmaktan vazgeçiyor. Bu da aslında kendinden geçmek oluyor. Özetle kalp kendinden bile vazgeçiyor, atmaktan vazgeçiyor zamanla. Ve bu kalpleri böylesine vazgeçiren hayat değil, insanlar.
Kaderin suçu yok, bütün suç senin ve benim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalbini Öptüğüm Kadın
PoesíaBazen sadece susmak gerekir. Susarak konuşmak, susarak küsmek ve susarak özlemek... Seviyorsun mesafeler giriyor, seviyorsun insanlar gidiyor. "Mesafeler aşka engel değil" derler. Evet, mesafeler aşık olmaya engel değil ama aşık kalmaya engel olabil...
