Hayattaki tek artım hiç bir insana kefil veya en samimi arkadaş olmayışımdır.
Dışardaki hayatta, çok küçük yaşta insanların gerçekten her şekilde art niyet bulma çabasımda olduğunu gördüm. En yakın dostunuz, abiniz, büyüğünüz, sofranda yemek yiyenin bilebir gün muhakkak 360 derece dönebilecek kapasitededir.
Bunu çok iyi gördüm, bu yüzden hiç dost arayışına girmedim.
En yakın dostum hep karşımdakı duvar ve soframdaki tabağım olmuştur birde cebimdeki sigaram.
Ağzından çıkan tek bir argo, karşınızdaki kişinin size ön yargı ve kötü bir şekilde bakmasına yardımcidir.
Dostum bu hayatta para kazanmaktan daha zor şey, bir insan kazanmaktır. Güvenmekten daha zoruda birdaha güvenme mecburiyetinde kalmaktır.
Yaşamım bu güne kadar şiddet, kavga, kazık yemekle ve insanların ön yargısıyla geçti. Bu hep sürecekte biliyorum.
Kimisi bu yüzden hayatından,
Kimisini parasından,
Kimisi ailesinden,
Kimisi sevgilisinden,
Kimiside kızlığından oldu.
"Hayat hep kurt sofrasından oluşur"
Derdi Rahmetli Dedem.
"Ve hep sırtından olurlar" derdi.
Bunu yaşayarak gördüm.
Zayıf insanlar gördüm, ailesini yada çevresini kaybetmemek için sevdiğini ve işini terkeden.
Aklınıza ne gelirse...
Bu hayatta hiçbırşeyden pes etmedim çekinmedim inadına yaşadım, yaşıyorumda.
En yakınıma res çektim, en yakınımı tersledim, ama işçimle yerde oturup yemek yemesinide bildim.
Kimse yol göstermedi ama, o yolu ben buldum.
Bu yüzden hep kendi kendime ;
"Bu hayatı ben seçmedim ama en iyi ben yaşayacağım." Dedim.
Gerek cebim dolu gerek boş, ama elimden gelenin en iyisi ile.
Dostum hayat hiç acımasız değil biz insanlar acımasızız.
Siktirik boktan şeylere hayatı suçlayamayız. Bedel vermek zor olduğundan hayatı hep suçluyoruz hepsi bu.
Bir yolda ilerlerken, kenarda kaza yapmış yada düşmüş birini gördüğmüzde durup yardım etmiyorsak, gerçekten hayat değil biz insanlar acımasızız.
