Yaz akşamları bizim mahalleler bi başka güzel oluyordu..Yemeğini yiyen sokağa çikardi ne güzeldiya o günler... Bizim mahalle dediysem hep akrabalarimiz vardi evimizin sağında solunda az ötede amcalarimin evi bi arka mahallede teyzemler kisacasi yabanci yoktu bi aile gibiydik..Yine yemek yedik fırladik sokaga yaşim 12 amcam gilin bahçesinde toplandik.. Amcam gilde bize gitmişler belliki çok önemli bişey konuşuyolar çunku gece geç saatlere kadar hararetli bi şekilde konuşuyolardi sesleri taa dışariya geliyodu. Bizimde işimize gelmisti. -Hadi geç oldu eve gelin..Diyen kimse yok. Adeta o aksam sanki bütün sokaklar benimdi coştukça coşmuştum okadar çok yorulmuşumki amcamin bahçesindeki arabasinda uyumuşum saat 12 gibi.Bi ses hadi kalk babam gil eve geldiler annen seni çağıriyor diyodu buyuk kuzenimdi. Eve gittim uyudum herşey normaldi taaki sabah oluncaya dek kimin söylediğini hatırlamiyorum ama duydum iste
-Biliyomusun seni amcan gile verdiler.
-Ne nediyosun ne amcasi hayir olamaz benim annem vermez babam da vermez hem babam bana demiştiki kızım kimi isterse ona vericem.Böyle bişey yapmazki.Ben daha cok kücuğum olmaz hayir hayir.Biri bana şaka olduğunu söylesin.
Malesef şaka deil gerçekti ben ne kadar olamaz desemde bu gerçekti beni amcamın oğluna vermişlerdi. Arkadaşlarıma nasil söylerim utaniyorum onlar benimle dalga geçerler. Bende söylemem kimse bilmesin hem ben bunlan evlenmiycem ölsemde evlenmiycem.Diyodum kendi kendime..Çünkü onu hep bi abi gibi görüyordum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Cocuktum Ama Dinlemediler
RandomBazen dayanamiycak duruma geliyorum ama ya cocuklar! Ben olmassam onlar yapazalarki bensiz olamazlar daha kucucukler.. Benim yaşadıklarımı onlar yaşamamali hayir buna izin vermiycem canim pahasına olsada onlar be...
