Ay yine gizliyor kendini benden, ben onu çok sevmeme rağmen. Niye bilmem ama en sevdiğim arkadaşlarımdandırlar benim ay ve bulutlar. Onlara anlatırım derdimi gündüz yerine. Ben sevmem gündüzü. Gece bana karanlığında yer açarken o beni parlaklığında hapsetmek ister dünyaya zaten bütün mesele bu deyil mi? İstenip, istenilmememiz.
Niye saklandı acaba bu gece? Arkadaşlarımın bana yaptıkları gibi bir şey mi yaptım ona? Arkadaşlarım? Benim arkadaşım yokmuş onlar yanımda olsa bile. Bana en fazla kazığı atan insanlara ben arkadaş demişım. Ama onların haberleri bile yok bana kazık attıklarından. Sinirliyim onlara karşı ama onlar bunun bile farkında değiller! Affettim onları. Sadece bir kukla gibi yanlarında duruyorum. Onlar beni kırdıklarıni bilmese bile ben onları affediyorum. İçimde onların bıraktıkları derin yaralar olsa bile.
Gökyüzünde unuttum ben onları. Ayıma ve bulutlarıma bakarken. Gökyüzü beni içine hapsederken. Gökyüzüne gidip onlari unutsam,bitirsem,silsem hayatımdan? Onları bir kalemde silmek için gitsem gökyüzüne. Kaybolsam gecenin karanlığında kendimce.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Umutsuz Bir Kadının Günlüğü
ChickLitNasıl her şey bu kadar güzel olabilir, ben bu kadar kötüyken? Her şey bana güler gibi bakarken ben nasıl iyi olabilirim? Bilmiyorum ama sadece kötü olmamaya çalışmalıyım.
