De IJsprinses { On Hold }

27. De Redding

Flynn voelde de grote spanning van zijn half-baasje die op hem reed, wat hem sneller deed rennen. De gespanne blondharige jongen kon alleen maar denken aan wat voor gruwelijke dingen de beeldschone prinses zouden kunnen zijn aangedaan. Hij zou het zichzelf nooit meer vergeven als dat zou gebeuren. Flynn rende de longen van zijn lijf alsof hij de twee keer zo snelle hartslag van Kyle aanvoeldde. Hij wist dondersgoed dat ze beide moesten opschieten. De stappen van de grote trouwe wolf waren twee keer zo groot en twee keer zo snel als normaal. Tot zijn grote opluchting kwam toen eindelijk het mysterieuze donkere dorpje in zicht. Gelukkig was de storm alweer een halve dag opgeheven en kon je weer wat zien. Het GalemDorpje was een duister dorpje, waar je niet wilde komen. Het lag aan de rand van het Rijk van het IJs waardoor het tegen de RijzendeOceaan lag. Niemand wilde er wonen aangezien elk mens uit dit Rijk bang was opeens een GrondAal aan te treffen, vanuit het andere de zee. De legende ging dat er vanuit diep in de zee een Aal kwam die je s'nachts kwam halen, hij was het enige zeedier die op het land kwam.
Alleen geheimzinnige mensen gingen in dit dorpje wonen had Kyle het idee. Het was totaal uitgestorven toen de blondharige jongen langzaam binnenreed. Snel stapte hij van de prachtige wolf af, die uitgebreid zijn ademhaling probeerde onder controlen te krijgen. Kyle bond hem met een soepel touw snel aan een verlaten vast. De wolf plofte meteen hijgend neer op de witte ondergrond van sneeuw.
'Ik ben zo terug.' Fluisterde hij en de wolf keek alsof hij het begreep. Resoluut draaide de jongen zich om en begon te lopen. Kyle sloop door de tussengangetjes van de huizen, hij had geen idee waarnaar hij op zoek moest gaan. Dus hij keek wat rond en liep wat huisjes met snelle passen binnen. Tot hij opeens een bruinkleurig hutje ver achteraan in lichterlaaie zag staan. Zijn ogen werden zo groot als schoteltjes en hij schoot er pijlsnel naartoe. Het duurde niet lang of hij stond voor de brandende opening. Zonder erover na te denken sprong hij erdoor heen en keek zoekend om zich heen. De hele hut had zich gevuld met ondoorzichtbare wolken as, kuchend sloeg die het een beetje weg. Tot hij opeens iets zag glimmen, dat moesten de diamantjes zijn op haar jurk. Zonder te aarzelen knielde hij razendsnel op het mos en pakte de Prinses. Het was haar! Op het moment dat Kyle Sophia wilde optillen merkte hij dat iets het blokkeerde. Ze zat ergens aan vast! Hij gritste uit zijn binnenzak een klein zakmesje en keek door de wolken heen, ze zat vast aan een touw aan de muur, die langzaam vuur vatte. Als hij niet opschoot had ze straks allemaal brandwonden. Pijlsnel begon hij heen en weer te zagen, het was een massief touw dus het duurde angstaanjagend lang terwijl de vlammen om hun heen sloegen. Uiteindelijk brak het en kwam de bewusteloze Sophia los. Ze heeft waarschijnlijk lastig adem kunnen halen en is toen haar bewustzijn kwijtgeraakt. Hij tilde haar voorzichtig en zorgvuldig van de mossige grond af zo dat haar knieholtes op zijn ene arm steunde en haar rug op zijn andere arm. Haar goudblonde haren hingen languit naar beneden en ze had haar ogen waren gesloten. Snel renden  hij de hut uit en sprong snel weg. Op dat moment stortte de hut in en viel alles inelkaar... Als hij iets later was geweest...

Hij bekeek Sophia aandachtig. Langzaam streek hij wat goudblonden haren uit haar gezicht en wreef over haar gezicht. Snel controleerde hij haar hartslag. Hij was zacht en langzaam, maar er zat een hartslag. Hij slaakte een zucht van verlichting en bleef even staan, maar dat duurde niet lang. De jongen rende met snelle passen naar Flynn die al klaar stond. Kyle legde Sophia horizontaal neer op de bovenrug van Flynn. Snel maakte hij de losse knoop van het touw los waaraan de wolf zat vagstemaakt. Kyle klom nu zelf ook op de zilverkleurige rug en hield de prinses met zijn ene hand goed vast, terwijl hij met zijn andere hand het koord pakte dat om de harige nek van de wolf lag. Kyle maakte een geluidje dat als teken aangaf dat de sneeuwwolf in beweging mocht komen. Meteen ging Flynn er als een razende vandoor, alsof hij voelde dat er iets verschrikkelijk aan het gebeuren was. Her drietal zetten koers naar Frose. Ze moesten nu erg snel zijn.