The 100th Hungergames '4e kwartskwelling'

District 9: In de arena I

Amber Bonje

Ze stonden alle 24 start klaar. Allemaal gespannen en gefocust op wat voor hun lag. Ze vond dat ze zelf best slim was geweest door een verbond te sluiten met 3 anderen waaronder Dala. Als er iemand was die de ogen van het publiek, en dus de sponsors op haar had gericht was het Dala. En buiten dat was Dala ook nog een sterk en snel. Die 3 die ze had gekregen kon gewoon niet waar zijn. En anders zou ze haar heel makkelijk kunnen vermoorden. Er liep een rilling over haar rug bij die gedachten.
Het aftellen begon. Ze hadden de afspraak alles te pakken en dan achter de hoorn naar beneden te gaan. Dus dat was wat ze ging doen.
3, 2, 1! Ze sprong van haar startblok af en renden als een malle naar de hoorn. Ze wist al vrij snel een tas van de grond te pakken en op haar rug te gooien. Ze rende door.
Ze hoorde aan schreeuw achter haar maar keek niet om. Ze Zag een iemand al in de hoorn staan. Ze dacht dat het Rim was, maar voor ze het goed en wel door had dook er iemand achter hem op met een geheven mes. Amber draaide haar hoofd weg en focuste zich weer op haar doel.
Steeds meer geluiden van gevechten drongen tot haar door. En zelf zou ze er ook aan deelnemen.
Ze was al aan de zijkant van de hoorn, waar ze een zwaard van de grond wist te pakken, toen ze tegen iemand opbotsten.
Ze viel achterover op de grond en even was ze gedesoriënteerd. Ze keek op en zag voor haar ook iemand op de grond liggen.
Snel sprong ze op en klemde het zwaard stevig in haar handen. Ze had wel wat getraind met zwaard vechten, maar dit zou toch anders worden dan een tranigs pop.
De persoon voor haar krabbelde ook overeind en ze stond oog in oog met een doodsbange Wic. Hij had zo te zien geen wapen.
Hij keek haar met smekende ogen aan. Er flitste van alles door haar heen. Maar de gedachten aan thuis deed haar het zwaard naar voren steken. Het raakte Wic in zijn buik en hij gilde.
Met trillende handen keek ze toe hoe hij omviel en begon te hoesten.
De tranen sprongen in haar ogen en ze voelde haar maag omdraaien. Ze bukte voorover en haar hele maaginhoud kwam er in een keer uit.
Ze bleef staan. Tot haar maag weer rustig was.
'Amber!' iemand schreeuwde haar naam. Ze keek op en zag Moni een eind verderop staan met zwaaiende armen.
Ze rende naar haar toe zonder nog een keer naar Wic te kijken. 

Edwin Cracs

Met een tas en een boog renden hij rond voor de hoorn op zoek naar zijn maatje. Maar Aron was negens te zien. En hij kon hier niet te lang meer blijven of de anderen zouden zich op hem kunnen focussen. Hij had tot nu toe een bescherm engel op zijn schouder zitten want iedereen had langs hem heen gerend, en hij had zelf ook nog iemand gepakt met zijn pijl en boog.
Hij zag Aron de hoorn uit komen rennen met zijn armen vol spullen. Hij rende als een gek op hem af. 'Hier pak wat en dan gaan we!'
Edwin pakte wat spullen over zonder echt te kijken wat het nu was en samen zetten ze het op een lopen.
Iemand versperde hun de weg. Het was Rim. Edwin hoorde Aron zijn adem stoken. '
Hoe?!'
Zonder iets te vragen of er over na te denken spande Edwin zijn boog en schoot.
Hij raakte Rim in zijn borst, maar het leek hem niet te deren. Hij schoot nog een keer en miste. Rim begon op hun af te rennen en nu viel het Edwin pas op hoe groot hij eigenlijk was.
Aron liet de spullen uit zijn handen vallen en trok een mes van zijn riem. Edwin spande zijn boog en schoot nogmaals. Deze keer raak.
Rim renden nog een paar stappen voor hij languit tegen de rond ging. Uit zijn rug stak een mes.
Edwin fronste maar kreeg van Aron geen bedenkt tijd. 'Pak de spullen en we gaan!'
Samen raapte ze alles op en renden weg van de hoorn, de bomen in, de berg af. 

Ze rende tot ze aan de rand van het graan stonden. Aron hield Edwin tegen voor hij erin rende. 'Dit zit vol met wat dan ook.' Zei hij. 'laten we hier eerst onze spullen bekijken en opbergen voor we door gaan.'
Edwin knikte instemmend en liet zich om de grond zakken.
Zelf had hij ook een rugzak weten te bemachtigen en hij gooide hem leeg bij de rest.
Het was een redelijke buit. Ze hadden voor een paar dagen eten, genoeg water voor de hele spelen leek het wel, een paar wapens en een slaapzak.
'Niet slecht.' Merkte Edwin op. Aron knikte instemmend en begon de spullen in de twee tassen te stoppen die ze hadden.
Edwin hoorde iets achter hem. hij keek om en staarde in twee bloed rode ogen.
Nog voor hij iets kon zeggen voelde hij een pijnscheut over zijn wang en werd hij door de lucht geslingerd.
Hij landen met een klap in het graan en alle lucht werd uit zijn longen geslagen. Duizelig en bloedend bleef hij liggen.
Hij hoorde Aron schreeuwen en iets grommen. Toen werd het even zwart voor zijn ogen. hij kwam weer bij en hoorde nu weer grommen alleen een stuk dichterbij.
hij probeerde zijn hoofd te draaien maar de pijn was te hevig.
Hij voelde iets tegen zijn voet. Een rilling trok over zijn rug.
Sonde van alle spullen.