DUNGANGA

SAĞIR ADAMA GÜRÜLTÜLÜ VEDA

Montunun fermuarını sonuna kadar çekti. Beline kadar olan kızıl saçlarını montunun üzerine çıkardı. Sonra kutuyu son defa kontrol etti Asiye. Hırkanın kutuda olmadığını fark etti. Odasına yürüyüp yatağın üzerinde duran hırkayı aldı. Dolu gözlerle kutuya baktı. Hırkayı kutuya koyup kapağını kapattıktan sonra başını aynaya kaldırdı. Kızarmış ve kocaman olmuş kahverengi gözlerine baktı biraz. "Tamam. Geçicek. Herşey yolunda kızım ağlama." diye fısıldadı ve kutuyu kucağına alıp hızlıca kapıdan çıktı. Hava soğuktu. Soğuğu sevmezdi. Bu yüzden adımlarını hızlandırdı. Bi an önce herşey olup bitmeliydi.
Dorukla küçüklüklerinin geçtiği parka vardı. Salıncağına oturdu. Kutuyu kucağına koyup telefonunu çıkardı. Ve "Doruk ben parkta seni bekliyorum. Bende olan eşyaların için. Fazla uzatmayacağım alıp hemen dönersin. Son defa parka gelebilir misin?" yazıp kafasını gökyüzüne kaldırdı. Derin bir nefes aldı ve başını kaydırağın hemen yanındaki kumlara doğru çevirdi. Doruk'u ilk burda ağlarken görmüştü. Telefon titredi. Mesaj Doruk'tan gelmişti."Önemli şeyler değil. At çöpe gitsin."Asiye önce kutuya sonra parka göz gezdirdi. Ardından "Sadece 5 dakikanı alır." diye cevapladı. "Tamam bekle." cevabını gördü. Bu parkta Doruk'u son görüşü olacağı aklına geldi. Ayaklarını kumun üzerinde geriye çekti ve bıraktı.
Söyleyeceklerini düşündü. Bir şey diyebilir miydi? Yoksa sadece arkasından bakmakla mı yetinecekti? Neden diyebilecek cesareti var mıydı? Neden bu kadar umursamaz,neden bu kadar duygusuzsun diyebilecek miydi?
Bütün soruların cevabı olan Doruk şimdi karşısındaydı. Salıncaktan kalktı. Ona doğru ilerledi kutuyla birlikte. Gözleri sadece kutudaydı. Karşı karşıya geldikten bikaç saniye sonra başını yukarı kaldırdı Doruk'un yeşil gözlerinin tam içine baktı ve kutuyu uzattı. Doruk her zamanki ciddiyetsizliği ve alaycı tavrıyla "Off hadi be kızım amma dramatikleştirdin olayı. Altı üstü bi kutu vereceksin. Ki senden bunu yapmanı isteyende olmadı." dedi. Asiye şimdiye kadar içinde tuttuğu herşeyi bi çırpıda hemen oraya kusmak istedi. 5 yaşından beri oyun arkadaşı olan, 7 yaşında birlikte okula başladığı, sıra arkadaşı, dert arkadaşı ve 9 yaşından beri sevdiğini fark ettiği Doruk bu olamazdı. Hayır böyle bitmemeliydi. Asiye, Doruk'la mutluydu. Onunla büyümüştü. Ama şu an bunları anlatsa neyi değiştirirdi? Doruk onu anlamazdı ki. Doruk artık duygusuzdu. Asiye ne derse desin dalga geçerdi. Asiye sustu. Kutuyu uzattı Doruk'a. Doruk kutuyu aldı. Hiçbişey demeden arkasına bile bakmadan yürüdü. Asiye içinin yandığını hissetti. Kalbinin acıdığını. Yıllarını verdiği adam gidiyordu. Ve yapabileceği hiçbir şey yoktu...