Nasıl Bir Son

İkinci Gün

     Susmak bilmiyordu şu alarm. Sabahın bu saatinde uyanıp okula gitmek ikinci günden zor gelmeye başlamıştı. Şimdi bu sıcacık yataktan çıkıp o buz gibi soğuk çirkin formayı giyecektim. Ne kadar da üzücü.

    Güne bunları düşünerek başlamak daha bir kötü tabi. Negatif enerji yayıyordum resmen. Bir de olumlu tarafından bakmak gerek dedim içimden. Ve ufaktan gülümseyip
"Bakalım bugün kimleri ıslayacaksın Nihal" diye söylenerek kalktım yatağımdan.

    Bu kadar uyuşuk olursan tabiki geç kalırsın. Servis beş dakikaya gelirdi. Annemin hazırladığı kahvaltı masasına oturmadan sütümü alıp içtim. Çantamı alıp evden çıktım. Serviste Gülçin yoktu. Bugün onsuz ne yapacaktım ben okulda. Buna üzülerek oturdum yerime ve camdan dışarıyı seyrettim yol boyunca.